Soms gebeuren er van die vreemde dingen waarvoor we geen goede natuurkundige verklaringen kunnen bedenken… Is er meer tussen hemel aarde? In deze reeks -hier de intro- een aantal opmerkelijke verhalen over die gebeurtenissen. Dit eerste verhaal gaat over een cadeautje uit Australië…
‘27.000 jaar geleden bracht een oud volk een bezoek aan Australië en zij leerden ons Aboriginals hoe wij het beste vissen konden vangen om het leven op aarde wat gemakkelijker te kunnen maken. De bezoekers brachten ons ook de stenen en de rotsen om een uitgebreid netwerk voor aquacultuur te kunnen bouwen… Het netwerk wat daarop gebouwd werd bestond uit vistrappen en natte landen waar het riet groeide dat wij goed konden gebruiken voor het maken van de vis-aal manden en fuiken en bezorgden ons zo een voedselrijk landschap, zodat wij makkelijker konden overleven. Voor die tijd bestond Australië voor het overgrote deel uit woestijn gebieden.’
Op de uitkijk met zijn allen, want gevaar en foute figuren dreigen overal wel toe te slaan.
Dreamings en Walk-abouts
Zo vertellen ons de Aboriginal ouderen die het hoorden via hun zogenaamde ‘dreamings’. De dreamings worden al vele duizenden jaren doorverteld van de ene generatie op de andere om de jongere in te wijden in de geheimen van het landschap, waar je voedsel kunt vinden en hoe je het best kunt (over)leven. Om te testen of de jongeren de leerstof goed hebben opgepakt, nemen de ouderen de kinderen mee op de zogenaamde ‘Walk-Abouts’. Gedurende deze excursies maken zij kennis met het landschap en het ‘bush-food’ en hoe het te vinden en te vangen. In hun mythologieën leven die oude geesten nog steeds voort als de ‘Wandjina’s’. Op alle heilige plaatsen waar je komt, zie je daarom vaak die figuren afgebeeld staan op de rotsen. Volgens de Aboriginals hangen die verre vooroudergeesten natuurlijk nog steeds rond om een oogje in het zeil te houden. Die Wandjina’s worden door hen ook nog steeds in ‘realtime’ waargenomen.
Het woud in mist gehuld… Soms zien we door de bomen het bos niet meer…
Over onze overleden geliefden
Dat moge dan ons vreemd klinken in de oren klinken, maar eigenlijk is het zo dat wij ons er grotendeels voor hebben afgesloten. Is het absurd om de gedaanten van overleden mensen te zien? Nee, eigenlijk helemaal niet want over het zien van gedaanten van overledenen wordt ook hier in het westen door veel mensen verteld. Vaak worden die gedaanten gezien vlak nadat een familielid of een geliefde is overleden. De verhalen erover zijn talrijk te noemen en ik heb ze al van heel mensen gehoord; uit Joegoslavië, India, de Molukken, Engeland, Israël, Nederland, Suriname, Nederlandse Antillen…etc. We kunnen het gewoon aannemen als een feit, dat onze dierbare overledenen nog even een poosje blijven rondspoken. In de Bijbel staat ook een mooi verhaal over ene Maria die de gedaante van een overleden geliefde weer terug zag. Hoera: er is dus leven na de dood!
Kijk dit is nou een pelikaan… een beetje paal-achtig, de paaltjes zijn door de ontwerpers/techneuten aangepast…
Cadeautje uit Australië
Dat mag je dan wel vreemd in de oren klinken, maar het aller vreemdste verhaal hoorde ik van een oude vriendin van mij… Ze vertelde dat zij gedurende een excursie lang geleden wat stenen had meegenomen vanuit Australië. Het waren stenen, gewoon zomaar stenen; omdat zij een souvenir wilde meenemen naar huis van haar ‘oh zo geliefde land’ waar ze zo graag kwam. Ze was al oud en ziek toen ze op een dag aan mij vroeg, of ik ze wilde bewaren en bewonderen. En hoewel dit echt doodgewone alledaagse stukken steen zijn, wilde ik dat wel, want ja: Australië! Als ik die foto’s zie van dat schitterende landschap en die wonderbaarlijke dieren die daar leven, lopen de rillingen mij over de rug! Natuurlijk staat het land op mijn verlanglijstje voor vakantie, maar ja; het is wel prijzig zo’n vakantie, want andere kant van de wereld? Ze vertelde daarop dat ik wel een beetje moest oppassen met die stenen: ‘…want hoewel gewoon ogend… zijn ze helemaal niet gewoon…’? Ik nam haar gift in dankbaarheid aan en thuisgekomen pakte ik ze voorzichtig uit. Ik nam mijn loep in de hand en geloof me: het zijn heel gewone stenen, er is niets bijzonder aan te ontdekken, echt niet! Het zijn alledaagse steensoorten die je ook in Frankrijk, België of Spanje kunt oprapen; wat neergeslagen sedimenten, wat ijzerhoudende laagjes erin, wat kwarts en totaal niets bijzonders. Ik stopte ze dus terug in de schoenendoos waarin ze zaten en zette de doos in een hoekje van het fietsenhok.
Opruiming van het fietsenhok
Een paar jaar geleden kwam ik tijdens het opruimen de doos weer tegen. Ik had inmiddels een microscoop aangeschaft en bedacht me dat het wellicht een goed idee was om het sediment ook nog eens even onder de microscoop te gooien, want volgens dat verhaal van toen… waren de stenen volgens haar helemaal niet gewoon? Ik nam de doos mee naar boven, schrapte hier en daar wat sediment los en gooide het onder de microscoop… De uitslag zal je niet verbazen: gewoon alledaags sediment, heus geloof me nou! Er is helemaal niets bijzonders aan te zien! Dus deed ik de stenen weer in de doos terug, deksel erop, punt uit. Ik zette de doos op mijn bureau om hem de volgende dag weer in het fietsenhok terug te zetten. Je weet hoe zo’n dag in het weekend gaat: klusje hier, klusje daar, eten, tv kijken en geeuwend naar bed om lekker te slapen. En dat deed ik ook, totdat ik midden in de nacht naar het toilet moest… zuchtend en geeuwend stapte ik mijn bed uit in de richting van de trap, ik pakte de leuning van de trap naar beneden en…
Neolithic Petroglyphs of Wandjina Australia
Vreemd bezoek in huis?
Ik had nog maar net de eerste traptrede naar beneden genomen, toen iets mijn aandacht trok: het was een soort van flauw oranje licht dat vanuit de hoek van de trap scheen te komen. Het licht werd sterker en weldra staarde ik in een twee paar ogen die mij onderzoekend aankeken vanuit het donker. Die gezichten en die ogen: ik herkende ze ergens van, maar waar had ik ze eerder gezien? Ik hoorde mezelf nog denken: ‘Ach doe gewoon, word wakker…’ en schudde de slaap van me af. Na het toilet bezoek wandelde ik weer terug naar mijn bed, om heerlijk verder te slapen. Het leven verliep zoals altijd, de nachten ook. Maanden, weken vol drukte passeerden, niets bijzonders. Ik was eigenlijk het hele voorval op de trap totaal vergeten tot ik de doos weer zag staan en dacht; ‘Hmm, ander plekje want hij staat hier in de weg: dan maar de kast in…’ en aldus ging de doos de kast in. Die nacht… werd ik wakker zoals wel vaker; ik moest even naar het toilet… Ik had nog maar net de eerste traptrede naar beneden genomen, toen iets vanuit de hoek van de trap mijn aandacht trok, het was een soort van flauw oranje schijnsel en het licht werd sterker. Weldra keken alweer een twee paar ogen mij onderzoekend aan?… Een soort van bliksemschicht plantte zich voort door mijn hoofd: ‘Wat is de connectie met die vreemd oranje figuren op mijn trap, in mijn huis? Wat heb ik gedaan, waar vandaan, hoezo, waarom? Wat moet dat in mijn huis?’ Voor mijn geestesoog verscheen de doos met ‘…de niet normale stenen uit Australië…’ Zoals mijn vriendin mij had verteld… Het kwartje viel in het bakje… Het klonk van ‘DING, DONG’.
De vliegende honden doen een heerlijk dutje, helemaal ondersteboven…
Heerlijk geslapen!
‘Zo dan, ben ik klaar mee!’ Dacht ik even en echt heel even maar. Want ik dacht terug aan die tijd dat de doos met inhoud hier in mijn huis stond: iedereen gezond, niemand van de trap gevallen, heerlijk geslapen, heerlijk gewerkt! Totaal niets verontrustends op te noemen. ‘Iemand hier vreemd gedroomd, nachtmerries of zo iets?’ vroeg ik nog. Het antwoord klonk: ‘Nee hoor; heerlijk geslapen!’ De inhoud van de doos: ze mogen nog even blijven… en eigenlijk ben ik al wel aan ze gehecht. Maar wanneer ik eindelijk naar Australië op vakantie kan, zal ik ze mee terug nemen…
Foto’s: geplaatst hier met toestemming van de fotograaf. (Thanks: wat een land! Wat een dieren, Wowww!)
Linken
Newly Revealed Archaeological Sites Shows Ancient Aborigines Were Very Advanced!
https://www.youtube.com/watch?v=K5U23sx51RU
The Secret of Dreaming: An Australian Aboriginal Myth of Creation
This is an Australian Aboriginal myth of creation adapted by Rowan Walking Wolf
https://www.youtube.com/watch?v=gYgdBRCb88o
https://www.youtube.com/watch?v=kVOG-RKTFIo
What are song lines?
https://www.youtube.com/watch?v=JzTOhpEGHgU
Neolithic Petroglyphs of Wandjina Australia
The Wandjina (sometimes Wondjina) are cloud and rain spirits from Australian Aboriginal mythology that are depicted prominently in rock art in Australia. Some of the artwork in the Kimberley region of Western Australia dates back approximately 4000 years ago. The stories of the Wandjina and the artwork depicting them remain important to the Mowanjum Community of Indigenous people.
Ancient plant foods discovered in Arnhem Land, Australia
https://www.sciencedaily.com/releases/2020/02/200218104709.htm
Australia’s first plant foods — eaten by early populations 65,000 years ago — have been discovered in Arnhem Land. “By working with Elders and co-authors May Nango and Djaykuk Djandjomerr, the team was also able to explain how the plants were likely used at Madjedbebe,” Ms Florin (University of Queensland) said.
https://www.youtube.com/watch?v=OT2GQdhtikU
How Indigenous elders create authentic Aboriginal art | 60 Minutes Australia
About selling Australian-‘Aborignal’ fake art work on the market> Please stop selling this fake art. Paint your own dreamings!
https://www.youtube.com/watch?v=ZL6XL7tSAJg
Aboriginal Dot Paintings