Over de hele wereld kom je veel leylijnen tegen (in sommige gevallen ook wel kerkelijnen genaamd, omdat ze oude kerken met een rechte lijn met elkaar verbinden). Deze vormen samen een leylijnennetwerk over de hele Aardbol. In China noemen ze de energiebanen ‘Drakenwegen’. (Geschreven door Jeroen Barhorst.)

Hunnebedden, steenkringen, kathedralen, etc. ze hebben allemaal een ding gemeen; ze liggen op knooppunten van Leylijnen? Foto: Wikipedia bestand Hunnebed in Rolde.

Hoewel er over de oorsprong van leylijnen nog veel getwist wordt en er vele zaken op het gebied van leylijnen, krachtplaatsen, wichelen etc. nogal vaag en onbegrijpelijk zijn voor de leek (de grote massa), is er een zaak op het gebied van leylijnen die in ieder geval kristalhelder is: de laatste jaren groeit de belangstelling voor het onderwerp en worden plaatsen en bouwwerken die op een leylijn/krachtplaats gesitueerd zouden zijn vaker bezocht door mensen die zich hiervan bewust zijn en de bijzondere werking van bezoek aan deze locaties op hun spirituele leven wensen te ervaren. Met dit artikel zal ik proberen enig licht over het onderwerp te laten schijnen .

Wikipedia bestand Wichelroede: Met de wichelroede langs de leylijnen.

Over Leylijnen; de oude plaatsen van samenkomst

Over de hele wereld kom je veel leylijnen tegen (in sommige gevallen ookwel kerkelijnen genaamd, omdat ze oude kerken met een rechte lijn met elkaar verbinden). Deze vormen samen een leylijnennetwerk over de hele Aardbol. In China noemen ze de energiebanen ‘Drakenwegen’. Sommige van deze vaak kilometers lange lijnen zijn krachtiger (en ook breder, varierend van 0,25 m tot 5 m) dan andere lijnen; zie het maar als rivieren: er zijn op de wereld een aantal grote belangrijke rivieren en vele kleine beekjes en stroompjes. Zo kun je dat ook bij leylijnen zien: enkele grote belangrijke en zeer krachtige energielijnen en vele kleinere minder krachtige ‘energiebeekjes en stroompjes’.

Waar leylijnen elkaar kruisen (ze kunnen alle kanten op gaan en hoeven niet perse rechte lijnen te zijn, alhoewel de rechte lijnen wel de meest voorkomende en de bekendste zijn) onstaan krachtplaatsen of leycentra. De (positieve) energie die hier geconcentreerd is, is voor iedereen voelbaar en van nut, mits je je ervoor openstelt.

Moderne geschiedenis

Voor het eerst in de ons bekende geschiedenis werden de lijnen visueel waargenomen en op die manier dus ook min of meer ‘ontdekt’ door Alfred Watkins in 1921. De heer Watkins was indertijd een zakenman uit Herefordshire te Engeland. Hij merkte op dat oude megalitische (grote stenen) bouwwerken, oude kerken en andere ‘heilige plaatsen’, zoals kastelen, burchten maar ook menhirs, grafheuvels, genezende bronnen etc ten opzichte van elkaar op een rechte lijn liggen. Ook nu is dat nog te zien wanneer je naar de plaatsing van kerken, steenringen, dolmen, kapellen etc op een gedetailleerde landkaart van een willekeurig gebied kijkt. Deze ontdekking deed hij na een visioenachtige ervaring waarin hij allerlei wegen van licht en energie door het landschap zag lopen, kris kras door elkaar en de ene ‘weg’ groter dan de ander, bijna allemaal tot op zo’n twee en een halve meter boven het aardoppervlak. Het was een surrealistische ervaring, maar zelfs voor een zakenman echt genoeg om een studie naar het onderwerp te doen. Hij dacht eerst dat de (voor iedereen zichtbare) rechte
landschapslijnen oude handelswegen waren uit een ver verleden. Hij ontdekte dat in het gebied waar hij onderzoek deed veel plaatsen waarbij de oorspronkelijke naam eindigde op ‘ley’ met elkaar verbonden waren door deze landschapslijnen. Zodoende de naam leylijn en leycentrum. Overigens betekent ley in het oud-Engels bescherming of beschutting. Hij schreef over het onderwerp het boek ‘The Old Straight Track’.

Energievelden

Pas na Watkins’ dood in 1935 bracht een kennis van hem, Arthur Lawton, de landschapslijnen in verband met energievelden die met de wichelroede opgespoord konden worden, wat hij dan ook succesvol deed. Echter is er in die tijden nooit veel belangstelling voor het onderwerp geweest. Die belangstelling kwam pas in de jaren zestig na een aantal UFO waarnemingen (alweer in Engeland). De R.A.F. piloot Tony Wedd legde een verband tussen deze waarnemingen en de ‘magnetische krachten van leylijnen’. De UFO’s/lichtvoertuigen zouden de energielijnen nodig hebben als ‘brandstof’ en bewegen dan ook altijd over deze lijnen alsof dit de snelwegen voor UFO’s zijn. Eind jaren zestig nam de interesse voor het onderwerp verder toe door de opkomst van de hippie’s die de krachtplaatsen en leylijnen gingen vereren en als heilige landschapselementen gingen beschouwen.

Het onderzoek van John Michell

John Michell deed veel onderzoek naar het verschijnsel en kwam tot de conclusie dat het hier gaat om het energetische netwerk (dat in ieder geval drie-dimensionaal is) van onze Aardbol. De krachtplaatsen zijn dan verbindingspunten tussen het Aardoppervak zelf en de aura (het elekrtomagnetische energieveld) rondom de Aarde. Je zou de krachtplaatsen ook de acupunctuurpunten van moeder Aarde kunnen noemen (aldus de Britse wichelroedeloper Tom Graves). Het zijn de punten waar wij makkelijk in contact kunnen komen met de energiestromen die de Aarde rijk is. Deze energiestromen vergemakkelijken ons contact met ons onderbewuste en met het collectieve bewustzijn.

Ook Silbury Hill in England zou op zo’n knooppunt van lijnen liggen. Foto: Wikipedia bestand: Silbury Barrow, Wiltshire.

Effecten op de mens

Met een wichelroede of pendel, maar ook met wetenschappelijke apparatuur kan men de elekromagnetische eigenschappen  van onder andere gesteente op de krachtplaatsen aantonen. Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat elektromagnetische straling invloed heeft op de groei van gewassen/organismen. Wanneer een gewas langdurig een hoge dosis van deze straling/energie te verduren krijgt, neemt het groeitempo af, en stagneert de groei voordat dat zou gebeuren wanneer er geen sprake is van elektromagnetische straling. Op deze manier worden leylijnen zichtbaar met het blote oog als een vaak rechte lijn die dwars door het landschap loopt en een spoor achter laat van beperkte groei van gewassen (Watkins’ landschapslijnen).

Beinvloeding van de hersenen door elektromagnetische velden

De Canadese hoogleraar in de neurowetenschappen aan de Universiteit van Ontario, Prof. Persinger stelde vast dat de energie van elektromagnetische velden de slaaplobben van de hersenen kunnen beinvloeden en zodoende het bewustzijn van een mens kunnen veranderen. Deze bewustzijnsverandering openbaart zich door middel van visioenen, hallucinaties en paranormale ervaringen. Daar waar leylijnen elkaar kruisen onstaan dus de krachtplaatsen. De
krachtige energie op die plaatsen geeft bezoekers levenskracht, maar heeft ook een geneeskrachtige werking. Ook levert de plaats een bijdrage aan de spirituele ontwikkeling van de bezoeker. Vaak vindt men op deze plaatsen iets waar men al lang naar op zoek is. Veel oude kerken en kapellen zijn gebouwd op een krachtplaats of op een leylijn. Vaak stonden er voordat de kerken hier gebouwd werden al steencirkels, achtergelaten door Vikingen, Kelten etc.

Veel kerken en kathedralen op knooppunten van Leylijnen

Door de vroege Christenen werden deze plaatsen erkend alszijnde krachtplaatsen waar men dichter bij het goddelijke is en bouwde zodoenden hun Godshuizen op de door de steenringen gemarkeerde plekken. Zoals veel kerkgangers God vinden wanneer ze naar de kerk gaan (en hij ook nog gehoor geeft aan hun gebeden in de kerk) en mensen die God daar niet vinden, maar wel het gevoel van saamhorigheid aldaar ervaren, evenals een innerlijk gevoel van grote blijdschap staan allen bloot aan de krachtige energie op de diverse locaties. Er treden bewustzijnsveranderingen op, mensen krijgen visioenen, meditaties lukken beter en gaan dieper maar ook spontane genezingen, helderziendheid, waarneming van vreemde lichtverschijnselen, telepathie en andere wonderen en mystieke ervaringen zijn veelvuldige bezoekers van de plaatsen niet vreemd. De menselijke intuitie wordt op deze plaatsen sterk naar boven gehaald en gestimuleerd. Je voelt vaak een sterke sfeer (positief of negatief). Ik vraag me nog af of telekinese ook gestimuleerd wordt op deze manier. Dat zou in ieder geval een interessante verklaring zijn voor hoe die leden van oude beschavingen de enorme vaak tonnen wegende stenen overeind wisten te zetten….

Energie

De energie van de leylijnen is een combinatie van kosmische en Aarde-energie, oorspronkelijk positief en heeft zodoende een gunstig effect op mens en dier. Echter heeft het handelen van de mens invloed op de mate van positiviteit van de energie. Deze positiviteit kan omslaan in negatieve energie wanneer er bijvoorbeeld iets heel ergs op een plaats gebeurt is, zoals bijvoorbeeld een (rituele) moord, maar ook massale sterfte door veldslagen of brandstapels heeft een sterk effect op (delen van) de leylijn. Het is dan ook niet verstandig je te lang op deze negatieve plaatsen te begeven (overigens geldt dat ook voor de positieve plaatsen, want niets wat je teveel doet of krijgt is goed voor je. Ook van de positieve energie moet je niet teveel ‘afhankelijk’ worden). Zoals de positieve lijnen en centra geneeskrachtig zijn, zijn de negatieve plaatsen destructief. Negativiteit kan eeuwen blijven hangen op die plaats en daar de sfeer bepalen. Zo krijg je daar bijvoorbeeld sneller ruzie dan op een positieve plek. Overigens zijn de negatieve leycentra door kenners wel te ‘repareren’ tot een neutraal of positief centrum.  Een leylijn hoeft niet in zijn geheel positief of negatief te zijn. De lengte van een leylijn varieert, maar is al gauw duizenden kilometers lang. Soms zit er ook geen einde aan een lijn, maar stopt een leylijn opeens, maakt een bocht, of gaat opeens recht omhoog. Delen van deze lijnen kunnen door negatieve gebeurtenissen negatieve energie uitstralen, terwijl de lijn verderop weer positieve energie uitstraalt. Het leylijnen netwerk is onderdeel van een universeel netwerk van vele soorten energieen (zoals Aardstralen) welke volgens sommigen de gebundelde krachten achter het onstaan van graancirkels zouden kunnen zijn. Als dit klopt is de energie ook nog eens wiskundig bewust (gezien de bizarre geometrische figuren die zo nu en dan verschijnen in o.a. graanvelden) en intelligent.

Groei afwijkingen in graancirkels

Ook in graancirkels is er sprake van groei afwijkingen, worden vreemde lichtverschijnselen waargenomen en is er vaak sprake van een (meetbare) elektromagnetisch energieveld/straling, maar ook zijn er meldingen van spontane genezing na graancirkel bezoek van
zieken en bewustzijnsverhoging bij mensen die bijvoorbeeld mediteren in een graancirkel (als er tenminste sprake is van een positief energetische graancirkel). Zo zijn er dus meerdere overeenkomsten tussen graancirkels en leylijnen en leycentra en is door wichelaars aangetoond dat (echte) graancirkels onderdeel uitmaken van het leylijnen netwerk. Vaak worden door wichelaars in graancirkels onzichtbare energiepatronen gevonden, zoals een kruis, een stervormig energieveld of concentrische ringen.

Lijnen over de hele wereld

Duizende heilige plaatsen over de hele wereld staan met elkaar in contact, van de piramides van Xian in China to Stonehenge, van Gizeh tot Santiago de Compostella, met behulp van energiebanen die net zo goed communicatielijnen genoemd kunnen worden, omdat ze informatie verspreiden.
Of het nu gaat om bomenlijnen (waarmee oude, grote bijzondere bomen mee met elkaar verbonden zijn en met elkaar in contact staan) kerkelijnen in Nederland, Drakenwegen (lung mei) in China, Leylijnen in Engeland, geestlijnen op het Nazca plateau in Peru (waarlangs zielereizen in de astrale wereld mogelijk moeten zijn) of de Australische ‘song-lines’ van de Aboriginals (de landschapslijnen uit de voorouderlijke droomtijd werden veelvuldig bezongen in oude liederen), het gaat allemaal om het zelfde. Echter, de ene leylijn is de andere niet. Er zijn hoofdlijnen en bij-lijnen. Een leylijn is opgebouwd uit verschillende delen en soorten energie waar dan weer slangenlijnen omheen kronkelen. De Aboriginalkunst in Australie heeft als hoofdmotief dit netwerk van concentrische ringen (krachrplaatsen), met elkaar verbonden door (ley)lijnen, waar dan weer slangen omheen kronkelen. Verder wil ik hier nu niet te ver ingaan op de details van de opbouw van een lijn.

De Michael-lijn

Waar ik wel nog even op in wil gaan is enkele grote leylijnen, zoals de Michael-lijn, genoemd naar aartsengel Michael. Dit is de bekendste hoofdleylijn van Engel(enl)and die Oost en West met elkaar verbindt, met in het midden Aveburyhenge, de grootste steencirkel van Europa met een diameter van 350 meter als belangrijk centrum. Avebury zelf ligt binnen in de steencirkel. Op de Michaellijn zijn zeker 63 Christelijke monumenten gebouwd, allemaal gewijd aan aartsengel Michael en aan Maria. Oude pelgrimswegen lopen naar de gebouwen toe (die overigens allemaal geplaatst zijn op de oudere ‘heidense’ bouwsels. Uit onderzoek bleek dat de hoofdleylijn werd omcirkeld door twee energiestromen (slangenlijnen), te weten de Michaelstroom (positief) en de Mariastroom (negatief). Deze stromingen kronkelen als het waren om de kaarsrechte leylijn heen en nemen daarbij zo nu en dan flink afstand van de rechte leylijn, zelfs tot op kilometers afstand (hoewel deze afstand eigenlijk helemaal niet groot is ten opzichte van de extreme lengtes die de hoofdleylijnen bereiken). De stromingen kronkelen als een sinusbeweging om de hoofdlijn. Deze stromingen (slangenlijnen) verbinden op zich ook weer allerlei Keltische bouwwerken, grafheuvels etc. met elkaar. De vele Christelijke bouwwerken die op de Michaelslijn liggen zijn bijna altijd naar de naam van de leylijn vernoemd (zo vind je op de Michael-lijn veel St. Michaelskerken) en op de St. Jansleylijn (loopt door Nederland) heten de bouwwerken bijvoorbeeld vaak St. Janskerk, of St. Janskapel.

Communicatie

Dat er met behulp van leylijnen makkelijk communicatie kan plaatsvinden tussen zender en ontvanger blijkt wel uit het volgende voorbeeld van wetenschappelijkonderzoek wat in Rusland plaatsvond: in Novosibirsk deed een instituut (Institute of International Cosmic Antropoecology) met Prof. Alexander Trofimov als leider, in oktober 1990 onderzoek naar de correlatie tussen telepathie en leylijnen. Deelnemers aan dit onderzoek dienden telepatisch berichten vanuit Bulgarije te versturen naar Novosibirsk, waar de berichten (dus duizenden kilometers verderop) werden opgevangen. Het verzenden vond
plaats vanuit een grot waar abnormaal hoge elektromagnetische waarden gemeten waren. De grot, met een altaar in het midden ligt precies op een kruising van een aantal leylijnen.

Het gebruik is al oud

In de prehistorie werd deze grot gebruikt voor rituelen en inwijdingen en er zijn veel oude rotstekeningen gevonden. Een aantal van deze rotstekeningen werd gebruikt voor de telepatisch overdracht en stelden bijvoorbeeld een wiel, een kruis en een dier voor. De ontvangst vond plaats in een ronde hypomagnetische kamer met een hoog, storingsvrij magnetisch veld  wat speciaal voor het experiment was ontworpen. Het resultaat was zeer opvallend. De ontvangers maakten tekeningen van datgene wat zij ontvingen en deze tekeningen kwamen (vrijwel) exact overeen met het verzonden beeld van de tekening in de grot. De energieoverdracht vanaf het altaar was zo sterk dat een paar dagen na het experiment nog steeds dezelfde beelden in Novosibirsk werden opgevangen. De overdracht lukte niet vanaf andere plaatsen waar de verhoogde magnetische waarden niet gemeten werden.

Conclusie

De oude bouwers van megalithische bouwwerken, grafheuvels, piramides, dolmen etc. over de hele wereld waren op de hoogte van het netwerk van energiebanen over de hele Aardbol en kenden het belang van deze banen en hun kruispunten. Ze maakten een belangrijk deel uit van het leven van onze voorouders. Zo werd energie opgeslagen in dolmen en in de menhirs die op leycentra geplaatst waren. Door aanraking van deze stenen kon de opgeslagen energie worden gebruikt om ziektes te genezen, toverspreuken van extra kracht te voorzien en nog veel meer. Het is een schande dat veel van deze grote leycentra (zoals bijvoorbeeld Stonehenge) niet toegankelijk zijn voor de mens van vandaag, wegens overheidsbesluiten (‘de stenen kunnen omvallen en dat is levensgevaarlijk’, aldus een van de ambtenaars-argumenten).

Voorlopig wil ik het hier even bij laten wat betreft de leylijnen. Ik hoop dat ik het een en ander iets heb kunnen verduidelijken. Overigens heeft Carl Munck de locatie van belangrijke leycentra in een wiskundig-cryptografische theorie weten te verwerken, waaruit het wiskundige verband tussen leycentra over de hele wereld blijkt, genaamd de Code van Carl Munck, waarvan hier op DossierX het een en ander te vinden is.
Geschreven door Jeroen Barhorst.

Bronnen:

Rudi Klijnstra – Graancirkels, codes uit een andere dimensie
R. Kunst – Nieuwsbrief over leylijnen, met daarin een stukje van Cois Geysen
Foto leylijn en meer uitleg (NL)