De overlast van de lage bromtoon was zo ergerlijk dat de bewoners van Taos in 1993 het Amerikaanse Congres om een onderzoek vroegen en kregen. Bij het onderzoek waren onder andere Joe Mullins van de Universiteit van New Mexico en Horatius Poteet van Nationale Laboratoria Sandia betrokken. Maar omdat sommige bewoners van Taos een militaire oorzaak vermoeden werden ook onderzoekers van Phillips Air Force Laboratory en the Los Alamos National Laboratory betrokken.

(Geschreven door Frank.)

Limburg onderzoekt mysterieuze bromtoon
De Telegraaf, woensdag 2 maart 2005
MAASTRICHT – De provincie Limburg stelt een onderzoek in naar een mysterieuze bromtoon. Dat meldde de provincie woensdag. Honderden mensen in Zuid-Limburg tot aan Roermond toe klagen de laatste maanden over een laag gebrom, maar niemand weet waar dat vandaan komt. Het bromt niet bij iedereen, het zijn vooral 50-plussers die zeggen  er last van te hebben. De meeste brommeldingen komen uit de gemeente Heerlen, die de provincie om een onderzoek vroeg. De toon werd eind vorig jaar gezet door een inwoner van Bocholtz, die zei er constant last van te hebben. Bij het Meldpuntennetwerk Gezondheid en Milieu meldden zich vervolgens driehonderd mensen die zeiden hinder te hebben van een of andere brom. De provincie gaat nu proberen de bron van de brom op te sporen. Aldus een artikel uit de Telegraaf.

Dat het mysterieuze gebrom, of zo u wilt gezoem, niet op zichzelf staat blijkt uit een artikel genaamd ´Sourcing the Taos Hum´ dat op de website van earthpuls.com is verschenen. In dat bewuste stuk maakt men gewag van een soortgelijk fenomeen dat al voor 1993 de inwoners van Taos, Nieuw Mexico (VS) uit hun slaap hield. De overlast van de lage bromtoon was zo ergerlijk dat de bewoners van Taos in 1993 het Amerikaanse Congres om een onderzoek vroegen en kregen. Bij het onderzoek waren onder andere Joe Mullins van de Universiteit van New Mexico en Horatius Poteet van Nationale Laboratoria Sandia betrokken. Maar omdat sommige bewoners van Taos een militaire oorzaak vermoeden werden ook onderzoekers van Phillips Air Force Laboratory en the Los Alamos National Laboratory betrokken.

Voordat we verder gaan, een paar verduidelijkingen
In dit stuk spreek ik van een lage bromtoon of laag frequente toon, in het Engels spreekt men van een ‘hum’ en anderen noemen het een zoemtoon. Wat uiteindelijk bedoeld wordt zijn geluidsgolven ergens tussen de 20 en 80 Hz.

De bromtoon is opgebouwd uit verschillende tonen van een heel frequentiespectrum tussen 20 tot 80 Hz. Als we 1 Hz als rekenmaatstaf nemen, dan zijn het 60 tonen, maar feitelijk zijn het veel meer tonen omdat 1 Hz ook weer is op te splitsen in bijvoorbeeld duizendsten. Het menselijke gehoor voegt al deze tonen samen zodat we het ervaren als één toon.

Het gehoorbereik van de mens ligt over het algemeen ergens tussen 30-20.000 Hz (trillingen per seconde) en dan nog afhankelijk van de signaalsterkte (uitgedrukt in decibel of db). Ik zet in dit stuk ‘horen’ tussen aanhalingstekens om dat het niet duidelijk is of het geluid via de normale gehoorgang wordt opgevangen en omdat niet iedereen de bromtoon kan horen of, zo u wilt, waarnemen.
Verder spreek ik van ‘toehoorders’, dit zijn de categorie mensen die de toon daadwerkelijk zeggen te ‘horen’.  Meer weten over geluid, geluidsgolven en spectrum, klik hier. Okee, terug naar ons verhaal in Taos.

Men begon eerst te inventariseren; wat was de omvang, de frequentie en de timing van het gebrom. En
wat waren de effecten op de mensen die er last van hadden? Pas als die gegevens bekend waren kon men zich gaan richten op het lokaliseren van de bron. Het aanvankelijke onderzoek concentreerde zich rond tien toehoorders en bepaalde zeer belangrijke feiten die met het gezoem samenhingen. Zo was het ‘blijvend’, het werd gehoord door slechts een klein aantal inwoners. Én het geluid was uiterst laag op de frequentieschaal, ergens tussen 30 en 80Hz. Mensen ervoeren,  ieder op andere wijze,het gebrom: de één hoorde het geluid als ‘het lage rommelen van een vrachtwagen, terwijl anderen er een meer pulserende lage toon in hoorden. Al snel kwamen de onderzoekers tot de ontdekking dat de lage bromtoon zich niet alleen rond Taos concentreerde, maar ook daarbuiten en zelfs op mondiaal niveau, her en der gehoord kon worden. Degenen die het gebrom konden horen, brachten het ook in verband met fysieke klachten zoals duizelingen, slaapstoornissen, druk op de oren, hoofdpijn en in sommige gevallen zelfs neusbloedingen.

Op 23 augustus 1993 verscheen het eerste informele rapport en daarin stond onder andere het volgende te lezen; 2% van de 1440 inwoners van Taos bleken toehoorder (zij die het gebrom konden horen) te zijn. De meeste toehoorders meenden dat het gebrom plotseling was begonnen, ‘alsof iemand opeens een of ander apparaat had ingeschakeld’.

Veel van de toehoorders hadden het vermoeden dat er een verband bestond tussen het gebrom en de militaire installaties in en rond New Mexico en/of dat het gebrom op de een of andere manier door de ELF (uiterst Lage Frequentie) van de Amerikaanse Marine-posten in Noordelijk Michigan werd veroorzaakt. Testen, waarbij men met externe bronnen lage frequenties opriep, bleken bij de toehoorders niet hetzelfde resultaat te hebben als de oorspronkelijke bromtoon. De onderzoekers vonden bij geen van de bekende akoestische signalen een vergelijkbaar effect. Noch maten ze enige seismische activiteit die verantwoordelijk zou kunnen zijn voor de overlast. Omdat er geen externe oorzaken gevonden konden worden besloot men het gehoor van de toehoorders zelf te onderzoeken op frequentiegevoeligheid.

Sommige onderzoekers speculeerden dat het gebrom afkomstig zou kunnen zijn van laag frequente oorsuizingen, maar voor deze stelling bleek in het voorlopige onderzoek geen grond te bestaan. Onderzoekers waren meer geneigd te geloven dat de toehoorders een specifieke gevoeligheid van geluiden variërend van 20 tot 100Hz hadden ontwikkeld.
In de aantekeningen die Mullins maakte staan enkele commentaren die mogelijk op de oorsprong van de bromtoon kunnen wijzen. Mullins denkt dat het in toenemende mate gebruik van elektromagnetische en draadloze apparaten een mogelijke oorzaak van de bromtoon kan zijn. Ook Dr. Nick Begich denkt dat de continue opbouw van elektromagnetische achtergrondruis mogelijk verantwoordelijk voor de bromtoon kan zijn. Hij gelooft dat er een mechanisme voor de transductie van geluid is die het gezoem zou kunnen verklaren.

Een dergelijk mechanisme kan gevonden worden in een door dr.Patrick Flanagan uitgevonden techniek. Met de door Flanagan ontwikkelde NeurophonicTM sound technologies werd het duidelijk dat het brein ook op andere manieren dan alleen met de oren kan ‘horen’. De techniek van Flanagan toont aan dat bij sommige mensen lage frequenties op de huid resoneren en op die manier een directe neurale link tussen de huid en het brein activeren. In feite worden gemoduleerde radiogolven op de huid omgezet in neurale signalen die zonder tussenkomst van organen en met het omzeilen van de gebruikelijke hoorpaden als geluid in het brein ‘gehoord’ kan worden. Vooralsnog heeft men in Taos geen sluitend antwoord gevonden.

Kokomo, Idianana V.S.
Een handjevol inwoners van Kokomo begon in 1999 te klagen over een irritante bromtoon. Ook hier beschreef men de toon als ‘een stationair draaiende dieselmotor van een vrachtwagen’ of ‘een soort gezoem dat je ook hoort bij TL of neonverlichting’. En ook in Kokomo rapporteerde de toehoorders gezondheidsklachten zoals duizeligheid, hoofdpijn, gewricht- en spierpijn en neusbloedingen. Nadat de klachten aanvankelijk met scepsis werden begroet, was het uiteindelijk de lokale krant de ‘Kokomo Tribune’ die een speurtocht naar de achtergronden van het gezoem begon. De krant ontdekte dat minstens 40 inwoners van Kokomo de bromtoon konden horen. 15 van deze bewoners hadden artsen bezocht met klachten waarvan ze dachten dat die veroorzaakt werden door de bromtoon. Deze mensen werden onderworpen aan serieuze neurologische testen. Maar de artsen vonden niets en schreven de klachten toe aan stress of gewoon ouderdom. Uiteindelijk kon ook de krant geen antwoorden vinden en lieten zij het erbij om op te roepen tot een officieel onderzoek.

Later in 2003 zou Fox28 News melden dat vermoedelijk twee fabrieken in de omgeving van Kokomo verantwoordelijk zouden zijn voor de mysterieuze bromtoon. De zware industriële ventilatoren zouden de oorzaak van de bromtoon zijn. Deze uitkomst was het resultaat van een 10 maanden durende studie naar het fenomeen. Het bedrijf Acentech, dat in opdracht van de gemeente het onderzoek deed, kon het laag frequente geluid terugvolgen naar één van de fabrieken van Daimler Chrysler, waar een koelventilator verantwoordelijk bleek. Een ander spoor kwam uit bij een luchtcompressor op het terrein van Haynes International. Beide bedrijven hebben maatregelen ondernomen om de installaties stiller te maken. Sommige inwoners van Kokomo zeggen sindsdien minder last te hebben van de bromtonen, maar helemaal weg is de bromtoon niet.

Van Puerto Rico tot Schotland
Inwoners van het eilandje Viegues zeggen ook last te hebben van een laag frequente bromtoon. Zij menen echter dat de oorzaak hiervan te vinden is op het naburig gelegen oefenterrein van de Amerikaanse Marine. De Marine ontkent en gaat gewoon door met oefenbombardementen. Veel van de toehoorders verdenken de overheid af te weten van de bromtonen, maar dat ze dit bewust afschuiven op grote bedrijven. In 2001 verschenen er berichten over de ‘Largs’ bromtoon in Schotland. In feite zijn de verhalen van de toehoorders uit dit deel van de wereld niet anders dan die van Taos en Kokomo. In Schotland heeft men het vermoeden dat de oorzaak te vinden is in de zendmasten van de draadloze telefonie. Wat de oorzaak ook moge zijn, volgens de nieuwsdienst van ‘ForScotland.com’ toont de regering bar weinig belangstelling voor de negatieve effecten van de bromtoon.

De Bristol Brom
In de jaren ’70 begonnen sommige inwoners van het Engelse Bristol te klagen over een ‘bromtoon’. De krant Sunday Mirror gaf het fenomeen aandacht en riep in één van hun uitgaven op; ‘Have You heard the hum?‘ (Kan jij de brom horen?). 768 mensen reageerden met JA. De overheid startte uiteindelijk in 1988 een eigen onderzoek en kwam tot de conclusie dat er een gemiddelde van 500 duidelijke klachten per jaar over laag frequente tonen was. Opvallend was wel dat de stroom klachten over de bromtoon niet beperkt bleef tot Bristol, vanuit het hele land kwamen er klachten. Het overheidsonderzoek toonde aan dat 90% van de klachten te herleiden was tot een bepaalde bron, 10% bleek niet herleidbaar. Ook hier verschenen de wildste theorieën over de oorzaak van de bromtoon. Een veelgehoorde was dat het nationale gasleidingnet her en der zachtjes zou resoneren en dus een zeer lage bromtoon zou produceren. Dat is echter nooit bewezen.
In 1992 begon het Sound Research Laboratories een diepgravend onderzoek naar het fenomeen. Het uiteindelijke rapport kon geen sluitende antwoorden geven en stelde dat verder onderzoek noodzakelijk was.

Uit een artikel van de Grimsby Times van 9 januari 2006 blijkt dat de mysterieuze bromtoon nog steeds actueel is. Een team van de universiteit van Salford onderzocht enkele klachten en kwam tot de conclusie dat de bromtoon zich niet slechts in de hoofden van de klagers zat. De onderzoekers konden aantonen dat er wel degelijk bromtonen tussen de 40 en 60 decibel hoorbaar waren. De bron van toon werd echter niet gevonden. Naar schatting lijdt ongeveer 5% van de Engelse bevolking onder het horen van de bromtoon. De laatste theorie over de oorsprong van de bromtonen is dat ze afkomstig zou zijn van het elektriciteitsnet. Het schijnt dat de bromtoon het duidelijkst te horen is tussen 7.00 en 9.00 uur in de morgen en 18.00 en 20.00 uur in de avond. Dit zijn de momenten dat er flinke pieken in de stroomtoevoer zijn.

Historie en achtergronden
Één van de eerste gedocumenteerde Engelse eindgevallen van een bromtoon stamt uit eind jaren 40 van de vorige eeuw. Sommige bewoners van de wijk Belgrave in Londen zeiden een lage bromtoon te horen. Het gerucht ging toen dat de oorzaak een zeer sterke radiozender zou zijn die in de kelder van de Russische ambassade zou staan. Gezien de toenmalige stand van de techniek een niet eens zo een heel gekke vooronderstelling.

Later in de jaren ’70 verscheen er een artikel in het blad New Scientist naar aanleiding van de Bristol hum. In dat bewuste artikel werd de suggestie gewekt dat de bromtoon wel eens afkomstig zou kunnen zijn van het project ‘Watchman’. Project Wachtman was de naam van een nationaal radar netwerk dat toen bijna voltooid was.

Later, eind jaren ’80, verscheen er een Amerikaans rapport van Allan Frey van de Cornell Universiteit en James Lin die verbonden was aan het US Office of Naval Research van de Wayne State Universiteit te Detroit. In dit rapport kwam naar voren dat de bromtoon wel eens het gevolg van radiotransmissies zouden kunnen zijn. Onderzoek van het Amerikaanse Ministry of Defence onderschreef deze theorie en schreef in 1989 in een rapport (Defence Standard 05/74/Issue 1) letterlijk; “It is possible to hear the modulation frequency of pulsed microwave transmissions”.  Verder sprak het rapport over het feit dat dit effect door sommigen zelfs bij zeer lage sterkte waarneembaar is.

Naar aanleiding van alle Engelse klachten gaf het Department of the Environment in 1992 opdracht tot een onderzoek. Het onderzoek werd geleid door het Building Research Establishment en in 1994 verscheen er een rapport. Ondanks de duizenden klachten werden slechts 41 gevallen bekeken. Van deze 41 zaken kon men in 6 gevallen het geluid tot iets herleiden. De overige zaken werden in het rapport afgedaan als ‘niet volwaardig’ of ‘negatieve meetresultaten’. Het onderzoek richtte zich volledig op akoestisch geluid en ging geheel voorbij aan elektromagnetische oorsprong.

Zelfmoord
Behalve slapeloosheid, hoofdpijn en ander klachten zijn er ook gevallen van zelfmoord gemeld die verband houden met de bromtoon.  Zo was er in juni 1993 Susan Hewlett uit het Engelse Hamstead die, nadat ze ‘gek’werd van de brom, in haar afscheidsbrief schreef “ik kan er niet meer tegen”.  In 1997 verstikte James Hall uit Bristol zichzelf om aan de bromtoon te ontsnappen. En in november 1998 nam Joyce Durbin, eveneens uit Bristol,  een overdosis nadat ze geobsedeerd was geraakt door de bromtoon. Haar afscheidsbrief luidde; “ Het spijt me om zo te moeten gaan, maar jullie weten hoe het was om met de brom te leven. Laat ze niet in de kranten schrijven dat het zelfmoord was”.

Is het allemaal dan zo erg? Terug naar Limburg
Het nieuwsbericht uit de Telegraaf over de mysterieuze bromtoon in Limburg werd ook geplaatst op de nieuwssite van www.FoK.nl. Op deze site kunnen mensen direct onder nieuwsberichten hun opmerkingen plaatsen. Onder het bericht over de bromtoon waren van de lezers de volgende relevante reacties te zien (teksten zijn letterlijk overgenomen);

• ”Shit….  Ik woon in Maastricht, en dit klinkt me wel erg bekend in mn oren! Vooral ‘s nachts als ik wakker lig hoor ik die toon ook… Dacht altijd dat m’n huisgenoot boven de wasmachine had aanstaan…En doordat ze het over zo’n grote oppervlakte opmerken vind ik het toch wel freaky… Dacht dat het een hersenspinsel was! Ik verzeker jullie na een hoop slapeloze uren, dit is geen broodje aap!! )”
• ”Hey ik heb hier ook al een paar dagen “last” van en ik woon ook in Limburg…
  Het is een hele lage toon die je ook een beetje voelt. Vraag me af wat het is.”
• ”Ik woon in België , zon 20 km ten zuiden van Maastricht en hoor het ook! Ik herken dit bericht wel.. ‘t is hier heel zacht en onbestendig soms hoorbaar! raar!”
• ” Hier in Simpelveld horen we ‘t ook ‘s nachts. Klinkt eerst als als een pulserend geluid (startende motor) totdat het een constant gebrom word. Al een paar nachten gehoord. Wazig hoor.”
• ” Tja ik hoor het s’nachts en ik kom uit Stein. Vondt het al raar.”
• ” Hey, dit komt me bekend voor. Volgens mij heb ik ook zoiets gehoord hier in Roermond. Alleen niet verder bij nagedacht wat het was.”
• “Ik dacht alleen welke idioot zit er om 1 uur ‘s nachts nog aan de A73 te bouwen! Maar om verder te denken was ik te moe voor. Zal zo nog eens gaan luisteren”
• ” Ik heb het ook al nachtenlang gehoord ja, en ik maar denken dat ik gek was geworden”
• ”Ik hoor hier ten zuiden van Gulpen vaak iets dat lijkt op een trein in de verte. Ik kan alleen geen spoor vinden.”
• ” Reacties van aankomende aardbevingen en dergelijke gaan niet op.
  Het geluid is hier in Landgraaf en omstreken al ongeveer een half jaar te horen. Vooral ‘s nachts een constante bromtoon die er af en toe een seconde of 10 mee stopt. Ook veel meldingen van geen 50+’ers. Sinds een week of 4 wordt er door een aantal mensen serieus werk van gemaakt en rondgebeld en dergelijke en sinds een aantal dagen gaat provincie Limburg zich er eindelijk eens mee bezig houden. Een zeer irritant geluid ’s nachts”
• ” Nou, ik woon dan dus niet in Limburg maar in regio 038 maar wij hebben al meer dan een jaar last van zo’n brom. Idd zo’n geluid dat je eerst denkt aan een landurige was-sessie of een auto die staat te draaien, maar waar je na verloop van tijd echt gek van word. Klagen bij de gemeente haalt niks uit, want het is zo’n toon die bijna niemand hoort en die ze niet kunnen meten.  En even ter info: ik ben geen 50-plusser, dus daar kunnen ze het bij ons niet op afschuiven.  Maar ik hoop dat ze in Limburg ontdekken wat de oorzaak is; wie weet is het bij ons hetzelfde probleem.”

Aldus de lezers van FoK.
Ik weet niet in hoeverre de respondenten van FoK representatief zijn voor het fenomeen. Opvallend is wel het grote aantal reacties van mensen die zeggen de bromtoon te kunnen horen. Het is in ieder geval niet te hopen dat er onder de Limburgse toehoorders slachtoffers gaan vallen.

Verdachten nader bekeken

Zoals u in het bovenstaande heeft kunnen lezen zoekt men de oorzaak van resonerende gasleidingen tot al dan niet geheime militaire operaties. Sommigen gaan zelfs nog een stap verder en die spreken over ‘de verandering van de aarde van een 3-dimensionale naar een 5- dimensionale frequentie’ of die zien er een geheim overheidscomplot in die moet leiden tot ‘mind control’.  Een blik in de wereld van de ether rustverstoorders.

Zendmasten
In een vorig artikel op deze site ‘Stop UMTS’ werd uitgebreid de geschiedenis achtergrond en de impact van elektromagnetische straling beschreven. In dit bewuste stuk komen heel duidelijk de gevaren naar voren die te maken hebben met onder andere zendmasten van mobiele telefonie en radar. Veel gezondheidsklachten lijken volgens het bewuste dossier verband te houden met dergelijke technologische innovaties. Het is niet geheel ondenkbaar dat als mensen inderdaad ziek kunnen worden van elektromagnetische straling er sommigen zijn die dergelijke straling daadwerkelijk kunnen ‘horen’.

H.A.A.R.P
Vanuit  Gakona Alaska (VS) zijn de Amerikaanse luchtmacht en marine een samenwerking aangegaan waarvan de wortels teruggaan tot in 1950, deze samenwerking is nu tot uiting gekomen in HAARP oftewel High frequency Active Auroral Research Program. De HAARP omvat een verzameling antennes die in een computergestuurd stramien staan opgesteld dat bekend is als ‘gefaseerd gelid’. Een gefaseerd gelid zorgt ervoor dat radiosignalen met uiterste precisie kunnen worden gestuurd zonder de antenne af te hoeven stemmen op de te bereiken locatie. Moderne radarsystemen maken niet langer gebruik van de draaiende schotel antennes die de mensen kennen. De nieuwe radarantenne, die werkt op het gefaseerd gelid, ziet er meer uit als een plat scherm dat overdekt is met kleine parapluachtige antennes in nauwkeurig uitgezette rijen. Formeel heet het dat de mensen verbonden aan HAARP zich bezig houden met onderzoek naar onder andere de ionosfeer. (De onderstaande link brengt je bij de officielef act sheet van HAARP). Maar anderen denken dat HAARP in feite een uiterst geheim en gevaarlijk militair project is.

Het gefaseerde gelid van HAARP zou, in tegenstelling tot de officiële versie, geen radar zijn, maar het maakt wel gebruik van dezelfde extreem hoge frequenties om een krachtige radiostraal naar specifieke locaties in de Aardse ionosfeer te dirigeren. De ionosfeer is een laag met geladen deeltjes – ionen genoemd – die zich zo’n 60 tot 90 kilometer boven de Aarde bevindt. Het is de laag die korte golven terugkaatst, waardoor bijvoorbeeld een zendinstallatie in New York een signaal naar Tokio kan zenden. Korte golven zijn misschien goed genoeg om de Wereldomroep op je vakantie adres te ontvangen, maar ze zijn wel onderhevig aan ruis en statische lading. Korte golf signalen boeten veel aan kracht in als ze ‘rondreizen’ en kunnen zelfs tegengehouden worden door weersomstandigheden en zonnevlekken activiteit. Extreem Hoge Frequenties echter zijn veel korter dan korte golven. Deze frequenties ‘reizen’ in compacte, nauwkeurig gerichte bundels. Ze trekken zich niets aan van statische lading en vervormen ook niet door regen of wolkenbanken. Aangezien ze hun kracht behouden over lange afstanden, worden ze bij voorkeur gebruikt bij punt-tot-punt communicaties. Ongelukkig genoeg kaatsen EHF golven (dus ook microwaves van de magnetron) niet op een natuurlijke wijze terug vanuit de ionosfeer. EHF golven planten zich voort langs of naast de lijn die je ogen volgen.

In feite zijn er momenteel twee Amerikaanse ionosfeer ‘onderzoek’stations. De ene dus HAARP in Alaska en de andere draagt de naam HIPAS en staat in Puerto Rico. (Zou HIPAS de reden kunnen zijn van de bromtoon die de mensen op het Costa Ricaanse eiland Viegues ‘horen’?) En natuurlijk is er Internationale samenwerking. In Noorwegen, in de buurt van Tromso om precies te zijn, vinden we EISCAT (European Incoherent Scatter Radar site). Natuurlijk is het niet alleen de beschaafde westerse wereld die interesse heeft in de ionosfeer. Soortgelijke installaties kan je vinden in Rusland onder andere vlakbij Moskou, Nizhny Novgorod (SURA) en in de Oekraïne.

Zonder verder op de technische details in te gaan (liefhebbers verwijs ik naar linkjes hieronder) is het dus duidelijk dat er een mondiaal netwerk bestaat waarbij men de ether behoorlijk vervuilt met allerhande frequenties zonder zich kennelijk verder te bekommeren om de neveneffecten.

Bellen blazen
Een misschien niet zo voor de hand liggende verdachte maar wel één die we in de gaten moeten houden. Waar gaat het om? Oliemaatschappijen waar dan ook (ja, ook in de Noordzee) zijn dag en nacht op zoek naar nieuwe bronnen. Één van de methodes die ze gebruiken is het zogenaamde ‘seismische testen’. Dat gaat in het kort als volgt; ze blazen met enorme kracht een stoot lucht op de zeebodem. De reflecties worden opgevangen met zogenaamde hydrofonen en al doende kan men bepalen of een bepaald gebied geologisch gezien interessant genoeg is voor een proefboring.  Het stoten van lucht op de zeebodem vindt om de paar seconden plaats en gaat, zolang het weer het toe laat, dag en nacht door. Iedere stoot lucht geeft 220 tot 240 decibel af. (Ter vergelijking: de straalmotor van een vliegtuig geeft zo’n 160 decibel af en de menselijke pijngrens ligt rond de 130 decibel.) Onderzoeken tonen aan dat het zoeken naar wingebieden op deze manier een vernietigend effect hebben op onderwater levensvormen. Aangespoelde walvissen in zowel Griekenland als de Bahamas vertoonden ‘opgeblazen’ gehoororganen ten gevolge van seismisch testen. Noorse onderzoeken toonden aan dat de commerciële visvangsten na seismische testen met 50% waren teruggelopen.

Wat heeft seismisch testen met de bromtoon te maken? Feitelijk hebben we er geen idee van hoeveel schepen momenteel op deze manier op zoek zijn naar fossiele brandstoffen. Maar omdat het een zeer populaire manier van zoeken is zou het gemakkelijk om tientallen tot honderden schepen per dag kunnen gaan. Door al dat constante gebeuk op de oceaanvloer is het niet ondenkbaar dat er resonanties optreden die dankzij de invloed van het water en de zeebodem zeer ver kunnen dragen. Er zijn mensen die denken dat in het seismisch testen, de oorsprong van de Tsunamie in Azië heeft gelegen.

Tinnitus
Sommige sceptici zeggen dat de oorzaak van de bromtoon niet van buiten komt maar gewoon vanuit het lichaam zelf. Ze verwijzen dan naar een fenomeen wat tinnitus heet.

Bij tinnitus is er sprake van het horen van geluiden die niet van buiten komen maar in het lichaam zelf ontstaan. Het wordt vaak aangeduid met het woord oorsuizen, al is deze term niet helemaal volledig. Men kan zowel hoogfrequente geluiden (piepend, fluitend, suizend) als laagfrequente geluiden (brommend, kloppend, ruisend) horen. Ook ervaren mensen het geluid niet altijd in hun oren, maar ook wel in hun hoofd. Volgens NIPO-onderzoek uit 2002 hebben in Nederland ongeveer 2 miljoen mensen (13%) in meer of mindere mate last van tinnitus. Hiervan zijn er 340 duizend (2% van de bevolking) die aangeven het geluid continu te horen. Ongeveer 60 duizend mensen vinden dat hun dagelijks functioneren sterk nadelig wordt beïnvloed. In bijna de helft van deze gevallen worden bepaalde sociale activiteiten door de tinnitus niet meer ondernomen. Tienduizenden mensen hebben daarom behoefte aan medische en/of psychosociale hulp.

Dat tinnitus bestaat, lijdt geen twijfel, maar de bromtoon die de toehoorders ‘horen’ is vaak gekoppeld is aan een bepaald geografisch gebied. Het is onwaarschijnlijk dat binnen een bepaald gebied, bijvoorbeeld Limburg, een grote groep mensen opeens last krijgen van tinnitus.

Onze oosterburen
In Duitsland is er een heuse gemeenschap die zich ten doel stelt het mysterie van de bromtoon op te lossen. Onder de naam Interessengemeinschaft zur Aufklärung des Brummtons e.V. (IGZAB)  worden allerlei data verzameld. De website is een bezoek waard; buiten rapporten (waaronder de officiële Kokomo rapporten) en overzichten, kunt u onder andere ook een gratis software pakketje downloaden waarmee u de bromtoon thuis via de PC kunt simuleren.
Voor iedereen die zich serieus in het fenomeen wil verdiepen is de website van IGZAB een goed uitgangspunt.

Er zijn zeer veel theorieen en rapporten over de bromtoon verschenen, sluitende antwoorden zijn vooralsnog niet voor handen. Één ding lijkt zeker; we zullen in de toekomst nog veel meer van en over de bromtoon horen.

(Samenstelling en vertaling: Frank)

Bronnen:
Engelse krantenknipsels van de afgelopen 23 jaar over laag frequente bromtonen (Eng)
De Telegraaf (NL)
Earthpuls (Eng)
Kokomo hum (Eng)
Fox28 Kokomo (Eng)
Puerto Rico (Eng)
Schotland (Eng)
Bristol hum (Eng)
Bristol hum (Eng)
FoK (NL)
Official  HAARP (Eng)
HAARP (NL)
Tinnitus (NL)
Laag frequent geluid (NL)
Angels Dont Play This Haarp: Advances In Tesla Technology
Begich, Nick en Manning, Jeane
Paperback
Juli 1997, Earthpulse Press
ISBN: 0964881209
Duits
Interessengemeinschaft zur Aufklärung des Brummtons
Engels:
http://flushrush.com/strange-mysterious-sounds-earth/
Updates;
Bromtoon Randstad: E-On centrale?
http://www.nesseweb.nl/buitenruimte/buitenruimte-algemeen/203-dcmr-over-de-bromtoon
PDF; over de bromtoon in regio Rotterdam:
http://www.deweekkrant.nl/files/pdfarchief/HNO/20091111/HNO_HNOK-1-24_091111_1.pdf