Je hebt zo van die nachten vol merries waarin van rustig doorslapen geen sprake meer kan zijn. In de dierentuin waar ik mij bevond die nacht was het een vreselijke bende…

Nachtmerrie ZOO
In een van de verblijven stonden allerlei dieren bij elkaar, ze hoorden eigenlijk helemaal niet bij elkaar. Wat een vreselijke aanblik bood dat verblijf want een blerrende lama brulde om nog meer schaapjes naar de langnekkige giraffes, want kwam de oppasser langs om de ruiven te vullen met balen hooi en verse blaadjes. Maar ‘t ellendige was dat hij en zijn lama vriendjes telkens met een paar flinke happen de ruiven leeg vraten. De Europese giraffes uit het hok ernaast bogen ook nog even flink hun lange nekken over de schuttingen heen en vraten de overgebleven ruiven leeg.

De arme kleine dieren in het hok moesten het stellen met een paar overgebleven strootjes en wat zagen die arme dieren eruit. Ze hadden kapot getrapte pootjes en waren sterk vermagerd, geen vlees meer op hun botten. In het hok huisde ook nog een zwikje stinkdieren en witwasbeertjes. De witwasbeertjes wasten alles wat zwart was, weer wit en de stinkdiertjes voerden allerlei vreemde kunstjes uit. Dat deden ze om nog meer hooi aan de schaapjes en de geitjes te ontfutselen. Tot overmaat van ramp denderde er ook nog een oli(e)fant door het verblijf en zijn gedoe zorgde ervoor dat de muren behoorlijk begonnen de scheuren… hier en daar vielen al wat brokstukken naar beneden, te midden van de bergen shit die achtergelaten waren door de grote grazers.

Ergens verderop hoorde ik een kip kakelen: de haan van de overburen. Ik ontwaakte uit mijn nachtmerrie en wat was ik blij dat ik wakker was geworden. Welke idioot van een oppasser zet nou in een ruimte zoveel verschillende dieren bij elkaar? Weg met die vreselijke ZOO.

Een wondermooie droom
Geef mij maar die prachtige droom van een paar nachten daarvoor… Die droom was werkelijk schitterend want ik bevond mij in een prachtig weids landschap waar nederzettingen lagen in een diep groene rivierdelta. Een heel stuk verderop zag ik wonderlijke parken en tuinen liggen, vol met kruiden en vruchtdragende bomen en struiken; die lagen nota bene in streken die voorheen uit onleefbaar woestijn gebied bestonden en ik keek er mijn ogen uit! En die lucht, die heerlijk zuivere lucht vol bloemengeur! Hemelsblauw en geen strepen aan de hemel te zien!

Wat een schitterende culturen en wat een prachtige diversiteit, echt onbetaalbaar. Ik hoorde mensen spreken in vreemde talen en talloze dialecten, gekleed in de meest smaakvolle kleurrijke kleding. Ik dwaalde rond bekeek hun woningen. Wat een ongelooflijke variatie: sommigen woonden op het water, anderen half onder de grond, sommigen in boomhuizen en anderen weer in woningen die op palen stonden. Ik ontwaarde zelfs hightech nederzettingen in bar koude gebieden en zag hele netwerken van kleine dorpen in een enorm regenwoud.

In de dorpen maakten en verbouwden de mensen bijna alles zelf: ze knoopten vloerkleden, maakten meubels en andere gebruiksvoorwerpen. De bewoners verderop vingen vissen uit enorm grote visvijvers en liepen met manden vol met vruchten vanaf de tuinen naar hun ruime huizen. In een ander dorp maakten de bewoners van hun rivierklei de prachtigste kannen en kruiken. Ze weefden ook heel kleurige stoffen en maakten daar kleding van. En dat allemaal terwijl hun kinderen gezond en lachend op de schoolbanken zaten!

Het opmerkelijke was ook dat ik geen wegen zag lopen door het landschap. Alleen in de hoogte boven de bomen ontwaarde ik zoiets als een magnetische monorail waarover zo af en toe een trein voorbij zoefde. Door de lucht zoemden, vrijwel geruisloos, ovale vliegmachines. Overal waar ik keek zag ik heel veel diersoorten in goede gezondheid hun vrije leventje leiden. Ik zag schitterende rivieren en hoge watervallen, uitgestrekte bossen. De enorme alpenweiden met op de achtergrond de besneeuwde bergtoppen van machtige bergen en ook weer overal die prachtige nederzettingen vol met blije gezonde mensen.

Zoveel mensen en nergens witwasbeertjes te bekennen. Zoveel vrije dieren en nergens stinkdiertjes die vreemde kunstjes uitvoerden. Nergens oorlog, overal vrede, nergens honger, overal overvloed, nergens ziekte, overal voorspoed… Zou het kunnen zijn? Wat een wereld om in te leven, stel je het toch eens voor…

Transitie periode
Wij bevinden ons in een transitie periode waarin mensen, overal ter wereld, zich bewust worden van de vele andere wegen die zij kunnen volgen naar een mogelijk betere toekomst. Deze mondiale bewustwording lijkt voor overheden iets totaal beangstigend te zijn want zij vrezen dat hun verdienmodel in gevaar komt. Maar dat verdienmodel is al reeds lange tijd aan het vervallen omdat het gebaseerd is op het maken van enorme winsten en het daarbij behorende buitensporige gebruik van grondstoffen. Dit buitensporige gebruik begon behoorlijk op te lopen aan het begin van de industriële revolutie: in de talloze fabrieken werden weggooi goederen geproduceerd (door goedkope arbeiders) en die goederen moesten het liefst zo kort mogelijk meegaan.

Op de afvalhopen
Een gloeilamp die 117 jaar mee gaat? Dat is natuurlijk niet goed voor de omzet en aldus werd er net zolang aan veranderd, tot het product nog maar een jaartje meeging; zo gaat het met vrijwel alle producten. Maar deze trant zorgt voor een enorme berg afvalproducten die weer zo goedkoop mogelijk ergens werd (en wordt) gedumpt. Zo kwam het dus dat we nu met de puinhopen zitten van een totaal mislukt beleid. Noem het kortzichtig of gewoon botweg stom, maar wat doen we er nu aan en hoe nu verder? Paniek, paniek… Om nog goedkoper te kunnen produceren, verplaatsten een aantal producenten hun fabrieken en aanverwante bedrijven, hun werkzaamheden naar de goedkope lonen landen. Die zijn natuurlijk ook niet gek… met alle gevolgen van dien.

Nieuwe import van jonge goedkope arbeidskrachten?
Nu hebben ze blijkbaar het idee geopperd om hun fabrieken maar weer terug te halen naar het westen en hier goedkope mensen in dienst te nemen, die moeten naar het idee van de ondernemers dan enorm worden gecontroleerd… Totaal geen privacy meer dan? Daarnaast zijn de kosten voor voedsel en onderdak hier enorm gestegen in de loop van de jaren. Vooral in Nederland steeg de btw de pan uit. Zelfs ‘tweeverdieners’ hebben nu moeite om rond te kunnen komen. Als alleenstaande ouder met kinderen zit je al enorm te rekenen om de maand rond te kunnen komen. Een alleenstaande werkloze heeft het helemaal moeilijk. Ben je dan ook nog boven de 55 jaar, dan heb je een enorm probleem want je komt niet meer aan een baan. Door al die gestegen kosten, hebben mensen ook helemaal geen geld meer om een nieuw product te kopen. Ze zoeken zich suf in de plaatselijke Kringloopwinkels om passende kleding te vinden of vervangende onderdelen voor kapotte fietsen. De rijen voor de voedselbanken worden langer en langer.

Hoe nu verder?
Goed nieuws op dit punt want natuurlijk zijn er veel betere economische (en sociale) modellen te ontwikkelen om de huidige wereldbevolking te kunnen onderhouden. De aarde is groot genoeg en er zijn enorme gebieden die totaal onbewoond zijn. Gebieden waar je dagenlang doorheen kunt rijden, zonder ook maar iemand tegen te komen. Maar als eerste punt moeten we vooral duurzaam gaan produceren. Niet ieder jaar een nieuw model van het een of ander, maar ontwerpen maken waarin kapotte onderdelen gewoon vervangen kunnen worden door nieuwe duurzame onderdelen. Daarnaast moeten aandeelhouders echt hun verantwoording onder ogen zien en niet inzetten op fikse winsten op korte termijnen.

Alles op veel te grote schaal
Daarnaast is het centreren van veel inwoners in stedelijke gebieden een bijzonder slecht idee. Het platteland loopt leeg, de gevarieerde landbouw neemt zienderogen af en grootschalige landbouw werkt alleen maar het echt overdadig rondstrooien met gif tegen insecten en onkruid in de hand. Helemaal fout dus, want een kleinschalig gevarieerde landbouw behoeft nauwelijks gif en voorkomt daarmee resistentie van insecten en onkruid. Het wonen in groot stedelijke industriegebieden is ook heel slecht voor je gezondheid. Eigenlijk.. doen we tegenwoordig alles op veel te grote schaal…

Kleinschaligheid betekent meer betrokkenheid
We kunnen dus veel beter kleinschalige projecten opstarten onder het toeziend oog van wetenschappelijke deskundigen en ervarings-deskundigen. Nu hoor ik je denken: eh, ervaringsdeskundigen? Jawel, uit de nodige onderzoeken bleek dat de oorspronkelijk bewoners van het gebied, veel beter waren in het natuurbehoud dan de vreemde industrieën en groot landbouwers. Die waren ook alleen maar uit op grote winsten en bekommerden zich niet om de natuur en het behoud van de plaatselijke diersoorten. Oei; fout, fout! Dat moet dus anders.

Tezamen op naar de wereld van morgen
Om de mondiale bewustwording van mensen een gezicht te geven, hier als eerste aanzet een interview met een aankomend politicus uit Denemarken. Hij werkte jarenlang als medewerker van diverse banken, maar kwam tot inkeer en dook met vrienden in vele boeken en overige literatuur over vreemde ontwikkelingen en raadselachtige verwikkelingen. Hoe kijkt hij tegen de enorme problematiek van het huidige transitiemoment aan? (Natuurlijk vervolgen wij dit blog met meer berichten en ideeën uit onze huidige samenleving voor de wereld van morgen.)