Unieke dieren en Gekke Mieren op Christmas Island

Het was rond Kerstfeest 1643 dat kapitein William Mynes van het schip ‘Royal Mary’ een eiland intekende op zijn navigatie kaart. Het schip behoorde tot de Britse Oost-Indische Compagnie en was eigenlijk op weg naar de Oost Indische eilanden. De ‘Royal Mary’ was uit de koers geraakt door slecht weer en voer nu te ver zuidelijk. Het eiland zou bekend worden als ‘Christmas Island’. (Geschreven door Administrator)


Borden op het eiland waarschuwen de bewoners voor de overstekende krabben.

Het eiland is de top van een vulkanische berg
Christmas Island ligt in het noordwesten van Australië heeft een wat grillige vorm waarbij de afmeting 19 kilometer bij 14,5 kilometer is. De totale hoeveelheid landoppervlak is slechts 135 vierkante kilometer, waarvan zo’n 140 km bestaat uit kustlijn.
Het eiland is eigenlijk de top van een onderzeese vulkanische berg die meer dan 4500 meter hoog is. De top van de berg bestaat uit vulkanisch basalt overdekt met een kalksteenlaag; het resultaat van miljoenen jaren koraalgroei. Het klimaat is tropisch en de lucht heeft gedurende het hele jaar een hoge vochtigheidsgraad. Niet verwonderlijk dus dat de begroeiing van het eiland bestaat uit tropisch regenwoud. Daarvan is 63 procent (twee derde van het eiland) verklaart tot Nationaal Natuurreservaat.

De wonderlijke zoogdieren en reptielen op het eiland

Waarom is het een Natuurreservaat? Christmas Island is van onschatbare waarde voor de wetenschap; er leven unieke planten en diersoorten die alleen op het eiland voorkomen. Dat komt doordat het eiland zo geïsoleerd ligt. Je kunt er unieke vleermuizen (de Christmas Island Pipistrelle) zien vliegen en er lopen speciale spitsmuizen rond zoals de Christmas Island Spitsmuis. Vroeger leefden er twee unieke rattensoorten (de Maclears rat en de Bulldog rat) maar helaas zijn die nu uitgestorven. Op het eiland leven ook unieke reptielen zoals de Christmas Island Gekko.


Een Christmas Island Redfoot Booby zit wat onbeholpen op een tak naar beneden te kijken. Met zijn zwemvliespoten is hij niet echt geschikt om in een boom te zitten.

Unieke vogelsoorten
Het eiland heeft een rijke vogel populatie, waarvan diverse soorten uniek zijn in de wereld. Een van de vogelsoorten is de Christmas Island Fregatvogel met zijn knalrode krop. Daarnaast kun je er ook de Christmas Island Havik-Uil vinden. In het dicht begroeide regenwoud groeien zo’n 135 plantensoorten, waarvan er zeker 16 alleen maar op het eiland voorkomen. Daar het eiland maar klein is, is het ecologische systeem er nogal breekbaar. Je zou het kunnen vergelijken met de speciale diersoorten op de Galapagos eilanden; uniek, buitengewoon, breekbaar en van onschatbare waarde voor tal van bio-wetenschappen.


De kleine babykrabbetjes zijn schattig om te zien. Eind Januari marcheerden er gelukkig nog miljoenen krabben ukken tussen de stenen langs de kust en op het strand. Weldra trokken ze massaal het dichte regenwoud in. De Rode Krabben zijn een belangrijke schakel in de voedselketen op en rond het eiland. Sterven de krabben uit, dan zullen vele vogel- en vissoorten weldra op de lijst van bedreigde diersoorten komen te staan.

De rode oerwoud krabben van Christmas Island
Die buitengewone uniekheid komt wel het meest tot uitdrukking in de speciale Christmas Island Rode Krabben (Gecarcoidea Natalis) die op het eiland leven. Daar de luchtvochtigheid op het eiland het gehele jaar hoog is, kunnen de rode krabben zelfs leven in het regenwoud. Krabben ademen door een soort kieuwen die zich aan de zijkant /onderkant van hun lichaam bevinden. Door de hoge luchtvochtigheid op het eiland, verdrogen hun kieuwen niet en kunnen ze gewoon ademen. Ze bewonen gaten, holen en gangen om zich tegen de zon te beschermen. Hun maaltijd bestaat hoofdzakelijk uit afgevallen bloemen en bladeren, maar soms eten ze ook hun eigen jonkies; waarschijnlijk om hun proteïne tekort weer wat aan te vullen.


De rode krabben zijn niet de enige krabbensoort op het eiland; er wonen ook grote Robber Krabben maar die komen ook op andere eilanden voor.

Rond eind oktober/begin November beginnen de rode krabben aan hun lange tocht naar de kusten van het eiland om er hun eitjes af te zetten. De kustgebieden worden dan overspoeld door een rode vloed van volwassen Rode Krabben die op weg zijn naar de oceaan. In deze periode kan je ze werkelijk overal tegenkomen; in je sporttas, in de winkel, op de wegen, in je tuin, op het toilet, in de keuken; echt overal zie je de rode krabben marcheren.


Een volwassen Rode Krab in het regenwoud; ze eten voornamelijk afgevallen bloemen en bladeren.

De maancyclus en de krabben
In November begint namelijk het natte seizoen en dat is het startsein voor hun trek naar de kust. Maar vreemd genoeg hangt hun trek naar de kust ook vooral samen met de cyclus van de maan. Nu zul je denken: maancyclus? Ja; de maan is heel belangrijk voor de krabben. Rondom het eiland bevinden zich uitgestrekte koraalriffen. Die koraalsoorten oriënteren hun voortplantingscyclus op de volle maan aan het begin van het natte seizoen: het startsein om hun eitjes massaal in het oceaanwater af te zetten; het regenwater zal nu ook voedzame stoffen afvoeren naar de oceaan. Het oceaanwater verandert  in deze tijd in een melkachtig witte stroom van water met triljoenen witte eitjes van diverse soorten Koralen. Die kleine eitjes en de jonge koraal beestjes worden weer gegeten door de babykrabbetjes. Het is dus daarom dat de diverse levenscycli van de dieren op en rond het eiland; op elkaar, de maancyclus en de regentijd zijn afgestemd.


Een enorme Walvis-Haai op zoek naar eten. De drie duikers lijken nu maar klein en nietig.

De enorme Walvis-Haaien in het gebied
Geen wonder ook dat rond deze tijd het eiland wordt bezocht door Walvis-Haaien (Rhincodon Typus). Deze gemoedelijke kolossen van de oceanen foerageren in deze periode graag rond het eiland. Ze vinden er een rijke feestmaaltijd die bestaat uit koraaleitjes, krabbeneitjes, krill en ontelbare kleine visjes. Met hun enorme tandloze bekken, zeven ze het water en halen zo hun maaltijd uit de oceaan. De Walvis-Haai is de grootste vissoort op aarde en het grootste exemplaar ooit opgemeten door duikers, had een lengte van 12,65 meter en woog ongeveer 21.500 kg. Maar er gaan verhalen te ronde die berichten over nog veel grotere exemplaren.


Het water rond het eiland is echt kraakblauw en de enorme walvishaaien hebben het er naar hun zin.

De Yellow Crazy Ants op Christmas Island
Helaas worden de zeldzame dieren op eiland nu bedreigd door de Gekke Gele Mieren (Anoplolepis Gracillipes). Deze uiterst agressieve miersoort werd ooit per ongeluk geïmporteerd uit een nog onbekend gebied; vermoedelijk Afrika, China of India. De mieren staan erom bekend dat zij superkolonies vormen met 300 koninginnemieren en wel ruim 2500 tot 3600 werkmieren per koningin, die een territorium van zo’n 150 hectare grond per superkolonie bestieren. Daarbij vallen ze alles aan wat hen maar enigszins aan concurrentie doet denken. Direct bijten doen ze niet maar Mierenzuur sproeien ze graag en veel. Meestal sproeien ze het zuur in de richting van de ogen van hun slachtoffer. De kans is groot dat het dier daardoor blind wordt en vervolgens door verhongering sterft. Die Gele Mieren profiteren daarvan; naast granen en zaden, bestaat hun dagelijkse maaltijd uit de kadavers van slakken, krabben, duizendpoten, spinnen, vogels, reptielen en zoogdieren. De kadavers scheuren ze met hun scherpe kaken uiteen en slepen de delen ervan mee naar hun supernest.

De Gele Mieren en de bladluizen plaag
Om aan de nodige Koolhydraten te komen, houden zij bladluizen bij wijze van melkvee; die beestjes produceren een kleverige, honingachtige stof waar de mieren dol op zijn. Een ieder die de luizen benadert wordt dan ook met grote felheid aangevallen door de Gele Mieren. Het gevolg is een enorme luizenplaag die de zeldzame en unieke planten op het eiland bedreigd. De gevolgen daarvan zijn alweer dramatisch voor plant en dier. Geen wonder dus dat wetenschappers een groot onderzoek doen naar de voorplanting, kolonievorming en het gedrag van de agressieve mieren. In die gebieden waar zij succesvol werden teruggedrongen, herstelde de plantengroei zich gelukkig weer. Maar dat niet alleen; ook het aantal zeldzame vogels, spitmuizen, gekko’s en vleermuizen neemt dan weer toe! Helaas lijkt het door de hoge voortplantingssnelheid van de agressieve miersoort een eindeloze strijd te worden.


Foto; De Yellow Crazy Ants: http://en.wikipedia.org/wiki/Yellow_crazy_ant

De mieren vallen alles en iedereen aan
Volgens de eilandbewoners zijn de mieren gek; de mieren vallen namelijk niet alleen de vogels en hun jongen aan (waardoor een flinke vogelsterfte optreedt) maar de mieren lusten ook graag Rode Krabbenvlees en Gekkovlees want ook die worden door hen aangevallen. Nu denk je misschien; ach zo’n klein miertje? Maar het is de massale aanval met veel mierenzuur dat hun aanvallen zo succesvol maakt. Krijg je het mierenzuur per ongeluk op je hand en wrijf je even later in je oog, dan is de kans groot dat jij ook blind wordt; uitkijken dus en niet zomaar met je handen en of vingers in je ogen wrijven.

Ook Australië nu bedreigd door de oprukkende Gekke Mieren
In de afgelopen jaren heeft de Gekke Gele Mier zijn territorium vergroot tot in delen van Australië, waar ze de flora en fauna nu ook al bedreigen. Heel begrijpelijk dus dat de Australiërs erg streng zijn op het gebied van de import van planten, zaden, granen, etc. want daar willen de mieren zich nogal eens in verstoppen. Daarbij wordt een ieder die het land in wil, aan een strenge grenscontrole onderworpen. Het oprukken van de Gekke Gele Mieren moet absoluut worden gestopt.


De kust van Christmas Island vanaf de top van de berg

De ontdekking en verkenning van Christmas Island
Het was rond Kerstfeest 1643 dat kapitein William Mynes van het schip ‘Royal Mary’ een eiland intekende op zijn navigatie kaart. Het schip behoorde tot de Britse Oost-Indische Compagnie en hij was eigenlijk op weg naar de Oost Indische eilanden. De ‘Royal Mary’ was uit de koers geraakt en voer nu te ver zuidelijk.

Toen kapitein William Dampier van het schip ‘Cygnet’ het eiland in 1688 bezocht, was het eiland nog steeds onbewoond. Dampier vond een geschikte aanlegplaats bij het huidige ‘Dales’ (aan de westkust) en twee van zijn bemanningsleden hadden de eer om de eerste mensen te zijn die hun voeten op het wonderlijke eiland mochten zetten.

Pas in 1887 lande Kapitein Maclear van de ‘Flying Fish’ op het eiland. Hij had een geschikte ankerplaats gevonden in de baai die nu ‘Flying Fish Cove’ wordt genoemd. Een groepje bemanningsleden werd erop uit gestuurd om wat planten en dieren te verzamelen. De collectie was bescheiden maar interessant.

Een jaar later bezochten Pelham Aldrich (Egeria) en Sir John Murray het eiland en namen diverse mineraalmonsters mee. Toen weldra bleek dat diverse monsters een hoge kwaliteit van fosfaat bevatte, waren de Britten helemaal geïnteresseerd; zij annexeerden (dat mocht nog in die tijd) het eiland op 6 juni 1888.

Het is niet verwonderlijk dat de eerste nederzetting weldra was gelegen bij de Flying Fish Cove. In 1890 begon men met de winning van het fosfaat. Het zware werk werd gedaan door gecontracteerde arbeiders uit China, Maleisië en Singapore.

Gedurende de oorlog van 1940-1945 werd Christmas Island belaagd door de Japanners die ook interesse hadden in het fosfaatrijke eiland. Bij hun eerste aanval werd het Noorse schip ‘Eidsvold’ door een van hun onderzeeërs getorpedeerd. De Japanners namen weldra het eiland in en voerden de meeste bewoners af naar een gevangenkamp in Surabaya. Hoewel de plaatsnaam je misschien heerlijk exotisch in de oren klinkt; voor de gevangenen was het helemaal geen pretje. Na de oorlog (oktober 1945) namen de Britten het eiland weer in bezit.

Op verzoek van Australië overhandigden de Britten het eiland aan Australië en in 1957 werd door hen 2,9 miljoen pond betaald aan Singapore. Dit bedrag was gebaseerd op de geschatte waarde van de fosfaatwinning op het eiland, nu misgelopen door Singapore. Sindsdien behoren Christmas Island en de Kokoseilanden tot de Australisch Indische Oceaan gebieden.

De bevolking van het eiland bestaat voor het grootste deel uit Chinezen die de Boeddhistische levensleer aanhangen. De officiële taal is het Engels.

Alle foto’s in dit artikel (behalve die van de gele mieren; Wikipedia) zijn geplaatst met toestemming van de fotograaf, zoals bekend bij de redactie van Dossierx.nl. Wanneer u een foto wilt overnemen, neem dan contact op met de redactie.

Linken met betrekking tot dit onderwerp:

Update:
Wonder of the Natural World: Key to Christmas Island’s Red Crab Migration Discovered
http://www.sciencedaily.com/releases/2010/08/100827102549.htm
http://environment.gov.au/parks/christmas/nature-science/fauna/red-crabs.html
http://www.environment.gov.au/parks/christmas/nature-science/fauna/crazy-ants.html
http://www.environment.gov.au/parks/publications/christmas/pubs/birds-brochure.pdf
http://www.environment.gov.au/parks/christmas/index.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Yellow_crazy_ant
http://www.environment.nsw.gov.au/determinations/YellowCrazyAntKtp.htm
http://www.innovations-report.de/html/berichte/umwelt_naturschutz/bericht-16832.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Christmas_Island_National_Park
http://en.wikipedia.org/wiki/Christmas_Island
Koraal doet het na Volle Maan
http://vroegevogels.vara.nl/Gerelateerditem.150.0.html?&tx_ttnews[tt_news]=350211&tx_ttnews[backPid]=66&cHash=d6033582f8
http://www.koraalwetenschap.nl/content/view/204/176/
http://www.koraalwetenschap.nl/content/view/174/156/
http://www.diergaardeblijdorp.nl/import/assetmanager/3/6013/Koraal%202008.pdf
http://www.kennislink.nl/publicaties/de-ondergang-van-de-koraalriffen
Walvis-haai
http://en.wikipedia.org/wiki/Whale_shark
http://en.wikipedia.org/wiki/Krill