Recensie: De Grap van de Graancirkel

Eerste indruk

Toen ik de titel las moest ik meteen aan de Suske en Wiske strips denken. Een lekkere alliteratie gaat er altijd wel in. Zou het boek, net als Suske en Wiske, eindigen met een moraal? Of, ook weer zoals Suske en Wiske (de latere weliswaar) , een hoop lucht en weinig verhaal zijn?

Het boek

De ondertitel van het boek is “Zijn graancirkels mensenwerk…?”. Het is inderdaad een zoektocht van Robert naar wat, volgens hem, de oorsprong van de graancirkels is. Hij werkt aan de hand van een aantal (semi) wetenschappelijke en praktijk voorbeelden en ook persoonlijke ervaringen naar een slot conclusie toe. Die zal ik hier niet verklappen want dan hoeft niemand het boek meer te kopen.

Robert laat in chronologische volgorde zien hoe hij tot die conclusie komt. Hij neemt ons mee in de geschiedenis van zijn graancirkel onderzoek. Vanaf het prille begin, door ons te vertellen hoe er bij gekomen is om deze zaken te gaan onderzoeken. Vervolgens, via zijdelings gerelateerde onderzoeken naar motoren en water trillingen die nodig waren om bepaalde fenomenen gevonden in of bij graancirkels te kunnen verklaren. Om uiteindelijk nog wat externe bronnen erbij te betrekken om zijn idee kracht bij te zetten.

Recensie

Als eerste waardeer ik het ten zeerste hoe Robert in dit boek steeds weer herhaalt dat dit ZIJN idee is hoe het in elkaar steekt en dat niemand het zomaar aan moet nemen. Ga zelf op onderzoek is zijn, en ook ons (Dossier X) devies.

Het is een boek dat op zich (voor het merendeel) makkelijk weg leest en zeer onderhoudend is. Wat mij tegenviel was dat er veel herhalingen in zitten. Ik denk persoonlijk dat het boek een stuk dunner was geweest dan de 152 pagina’s die het nu is als er wat minder herhaald zou worden. Misschien dat ik dan het “voor het merendeel” in de eerste zin hiervoor er dan niet in had hoeven zetten.

Robert haalt er veel bij om zijn conclusie kracht bij te zetten.  Of alles relevant is laat ik in het midden. Wel denk ik dat je enorm heen en weer geslingerd wordt en soms niet weet waar hij nu precies heen wil. Ben ik het eens met wat Robert in de dit boek beweert? Nee niet echt, en dit komt vooral omdat er teveel herhaling in zit en er, naar mijn idee, iets teveel aan elkaar geplakt wordt. Maar ja dat is dan weer mijn waarheid. Is het een boek om links te laten liggen? Nee dat denk ik ook weer niet. Mij heeft het in ieder geval een kijkje gegeven in de onderzoeks keuken van Robert. En over dat laatste kan ik hem alleen maar lof toe zwaaien. Het is gedegen en hij gaat niet over een nacht ijs. Ook dat ga ik verder niet verklappen, lees het boek maar. Misschien moet je het meer als een kleine auto-biografie van Robert Boerman zien dan als een uitleg hoe graancirkels echt ontstaan.

Tot slot

Zoals ik bij de eerste indruk schreef kan de titel zo afkomstig zijn van een Suske en Wiske strip. Ik vroeg me af of er een moraal in zou zitten en dat is niet echt het geval. Robert zegt telkens weer dat het zijn waarheid is en dat wij die niet zomaar eigen moeten maken. Ook vroeg ik mij af of het een hoop lucht en weinig verhaal zou zijn en dat is niet het geval. Het enige waarin er misschien een vergelijking met genoemde strip reeks gemaakt zou kunnen worden is de herhaling. Maar dat is zeker geen reden om het te laten liggen.