Niet zo lang geleden schreef ik hier een serie artikelen onder de naam ‘Mysterieuze verdwijningen en verschijningen’. In het tweede deel van die serie ging ik dieper in op het fenomeen van de ‘vreemde’ wolken die, zoals blijkt uit de getuigenissen, soms bij verdwijningen worden waargenomen.  Samenstelling, vertaling en commentaar; Frank

Soms komen de meest vreemde dingen uit de lucht vallen…Illustratie; Wikimediafile; raining animals; fishrain (‘it’s raining cats and dogs’: een Engels gezegde, vrij vertaald in het Nederlands  ‘Het regent pijpenstelen’.)

Maar als iets of iemand in zo’n wolk zou kunnen verdwijnen dan zou er toch ook iets uit moeten kunnen verschijnen? Ik beschreef in het artikel een paar historische gevallen waarbij het bloed en zelfs vlees geregend zou hebben. Dat geeft toch te denken. Ik begon een zoektocht naar vergelijkbare gevallen. En wat blijkt? Vreemdsoortige buien waarbij bloed, vlees, kikkers, vissen en zelfs mensen ter aarde storten blijken vaker te zijn voorgekomen dan ik dacht. Charles Hoy Fort (1874-1932) is misschien wel één van de eersten geweest die bizarre buien verzamelde, documenteerde en er uitgebreid over berichtte. Fort zei dat hij in staat was geweest om uiteindelijk 294 berichten over regenbuien van ‘levende dingen’ te vergaren. Fort had het vermoeden dat een of andere vorm van teleportatie ten grondslag lag aan het neerdalen van vreemdsoortige zaken in onze wereld. In dit stuk laat ik een aantal ‘vreemde buien’ de revue passeren, het is dan aan u om er een conclusie aan te verbinden. Of zoals Fort schreef; “Accepteer alles en probeer het pas dan zelf te verklaren.”

Één van de oudste verslagen van ‘vreemde buien’ is opgenomen in de bijbel. Mozes trok met zijn hongerige volk door de woestijn. In Numeri 11:1-35 staat te lezen hoe God het hongerige volk van ‘manna’ voorzag. (Het manna leek op korianderzaad, maar had de kleur van balsemhars, het manna zou iedere ochtend op de grond rond de tenten van het volk gelegen hebben.) Maar omdat een mens ook wel eens wat anders wil dan manna alleen, ging het volk morren. En dus, zo staat in de bijbel te lezen;

“Toen liet de HEER een wind opsteken, die vanaf de zee kwartels aanvoerde en ze boven het kamp liet neervallen. Ze lagen overal rond het kamp, tot op een afstand van een dagreis, in een laag van wel twee el dik. Het volk raapte de kwartels op en was daar de hele dag en de hele nacht mee bezig, en ook de hele volgende dag. Niemand verzamelde minder dan tien ezelslasten. Ze legden ze overal rond het kamp te drogen.”
(Jozua beschrijft in de bijbel hoe God stenen laat regenen)

106 -167 v. Chr.

De Romein Julius Obsequens beschrijft in zijn werk Liber Prodigiorum onder andere hoe er drie nachten en twee dagen ‘bloed’ was gevallen op het platteland van Calatia. Ook maakt hij een vermelding dat in 166 v. Chr. ‘aarde’ uit de lucht was gevallen in Campanien en er waren ‘bloed’ regens in Praenestinum. In 117 v. Chr maakt Obsequens melding dat er ‘melk’ uit de lucht was gevallen in Praeneste. 106 v. Chr. was kennelijk een goed jaar voor vreemde zaken in de lucht. Buiten dat er in Rome een ‘fakkel’ in de lucht werd gezien viel er in de omgeving van Perusia ‘melk’ naar beneden. Bovenstaande is slechts een greep uit de vele Forteaanse zaken die Obsequens heeft
beschreven.

200 n. Chr. kikkers en vissen

In het werk ‘Deipnosophistae’ (vrij vertaald; “Geleerden aan tafel”) maakt Athenaeus van Naucratis gewag van drie dagen aanhoudende stortbuien in de Griekse provincie Chersonesus waarbij er kikkers en vissen uit de lucht vielen. Volgens Athenaeus waren dat er zoveel dat wegen geblokkeerd raakten en deuren niet meer open konden. De dieren hebben, volgens zijn verslag, wekenlang voor een ondraaglijke stank gezorgd.

1578, muizen

In het blad ‘Journal of Cycle Research’ van januari 1957 wordt een vermelding gemaakt van een bui ‘gele muizen’ in het jaar 1578 te Bergen, Noorwegen. Volgens de historische bron waaruit men citeerde zagen getuigen hoe de gele muizen gelijk naar het land zwommen zodra ze in het water terecht waren gekomen.

1683, padden

In de collectie historische brieven van Blickling Hall zit een opmerkelijk exemplaar, dat door ene John Collinges is geschreven op 24 oktober 1683. In deze brief staat te lezen over een regen van padden boven het dorp Acle (Graafschap Norfolk, Engeland) Volgens Collinges waren het er zo veel geweest dat de lokale herbergier de padjes met scheppen tegelijk in het vuur gooide.

1721, vreemd beest

De Zweedse bisschop Rhyzelius uit Linkóping beschreef in 1721 een bijzonder tafereel in zijn ‘Brontologia Theologico Historica’.
Volgens de bisschop viel er, tijdens een onweer, een merkwaardig dier vanuit de lucht op straat. Ooggetuigen zeiden dat het bruine dier op een bever leek, met een nogal uitstekende onderkaak, slechts 1 oog en een korte ruggengraat. Sommigen meenden dat het om een trol ging, die uit de hemel was neergedaald. De wetenschapper Anders Liljegren, die de tekst vertaalde, bleek niet in staat te ontdekken wat er met het kadaver was gebeurd. Aldus het boek Toevalstreffers van Peter Hough.

1841, bloed en vlees

Arbeiders in een tabaksveld zien opeens een eigenaardige rode wolk boven hun hoofden verschijnen, waaruit plotseling bloed en vlees loodrecht naar beneden viel. Dr. Troost nam monsters van het bloed en vlees mee voor onderzoek en schreef zijn verslag voor de ‘American Journal of Science’ dat verscheen in oktober 1841. Volgens Troost bestond het ‘vlees’ uit dierlijk vet en spierweefsel. Over het bloed zei hij nagenoeg niets. Uiteindelijk besloot Troost dat het om een misplaatste grap moest gaan. De vragen hoe de ‘grap’ tot stand was gekomen en wie de vermeende verantwoordelijken waren bleven onbeantwoord.

1850, bloed en vlees

Dit incident speelde zich af in Noord Carolina (VS) en vond plaats op 15 februari 1850 op de boerderij van Thomas Clarkson. Het verhaal is ook verschenen in de krant North Carolian (Great fall of flesh and blood) op 8 maart 1850 en gaat als volgt:

Op de 15de februari 1890 viel er op ongeveer 30 meter van het huis van de heer Thomas M. Clarkson een bui van vlees en bloed over een lengte van ongeveer 100 meter. De delen leken afkomstig van vlees, lever, hersens en bloed. Sommige bloedsporen lekten nog van de bladeren en moeten erg vers zijn geweest. De drie kinderen van Clarkson waren op 30 meter afstand van de bui toen ze zagen dat het geen regen maar bloed en vlees was dat naar beneden viel. Toen de gealarmeerde moeder naar buiten kwam was de bui al over, maar overal lagen vleesresten en bloedsporen. Buurman Neill Campbell verscheen korte tijd later en bevestigde dat er overal vleesresten en bloedsporen te zien waren. Volgens de kinderen hing er tijdens de bui een bloedrode wolk boven het erf van Clarkson en had het de vorm van een zogenaamde windveer. Het heeft verder die dag niet geregend. Mr.
Holland die het verslag heeft gedocumenteerd had ook enkele monsters van de vleesresten en bloedsporen meegenomen. Onderzoek met microscopen wees uit dat het inderdaad om bloed en vlees ging, maar van wat of wie bleef onbekend.

1859, vissen

Opgetekend in het boek “Phenomena: A book of wonders” stond te lezen hoe in 1859 boven Aberdare, South Wales (Engeland) een stortbui van vis had plaats gevonden.
Sommige van deze vissen waren tot ruim een decimeter groot. Exemplaren die voor determinatie naar dr. Gray van het British Museum in Londen waren gezonden bleken gewone voorntjes te zijn.

1864, vogels en rode materie

Volgens de Franse ‘Comptes Rendus’: een voorval van 16/17 oktober 1864. Tijdens een storm, over onder andere Grenoble en Lyon, regent het een “rode materie”.
Volgens de annalen zouden er ook diverse soorten vogels uit de lucht zijn “gevallen”. De berichtgevers gaan er helaas niet nader op in, ze richten hun aandacht voornamelijk op de rode materie.
Deze bleek een percentage van tussen de 3.5 een 11.83 organisch materiaal te bevatten, waarvan de herkomst tot op de dag van vandaag onbekend is gebleven.
Volgens de berichten was deze rode regen een angstwekkende ervaring voor de lokale bevolking.

1877, slangen

Op 15 januari 1877 liet het blad ‘Scientific American’ ons weten hoe duizenden slangen (variërend in lengte van 30 tot 50 centimeter) op een tweetal huizenblokken in Memphis, Tennessee (V.S.) waren terechtgekomen. Het artikel liet weten dat niemand de slangen daadwerkelijk uit de lucht hadden zien vallen, maar een andere verklaring kon men voor de aanwezigheid van de slangen niet geven.

1884, bloed

Het volgende relaas stamt uit 1884 en vond plaats op 25 februari op het land van mevrouw K. Lasater in New Hope Township, Chatham County in Noord- Carolina. Mevrouw Lasater stond in een vers omgeploegd veld toen er vlak naast haar een bui van bloed viel.De hevig geschrokken vrouw alarmeerde de buren die dan ook massaal aankwamen om de plek des onheil zelf te bekijken. Het verhaal en de getuigenverslagen zijn opgenomen in de krant Chatham Record (6 maart 1884.)

S.A. Holleman was één van de eersten die de plek bezocht, hij omschreef het als volgt: ”In een bijna rechthoekige vorm lagen er, over een lengte van ongeveer 23 bij 16 meter, overal bloedspatten. De spatten varieerden; zo groot als een pinda tot zo groot als een vinger van een volwassen man, tot spatten van ongeveer 30 vierkante centimeter. De kleinere spatjes waren al grotendeels geabsorbeerd door de grond”. Het was die dag prachtig weer.

Er werden door dr. Sidney Atwater monsters van de bloedspatten genomen en voor nader onderzoek naar de universiteit van Noord-Carolina gestuurd.
Dr. prof. Francis Preston Venable onderzocht de monsters. Hij kon later niets anders concluderen dan dat het inderdaad om bloed ging, maar om wat voor soort bloed kon hij niet zeggen. En dat terwijl Venable destijds dé aangewezen persoon was om een sluitend antwoord te formuleren. In zijn verslag (Fall of blood in Chatham County, Journal of the Elisha Mitchell Scientific Society 1883-1884 vol. 1 p.38) sluit Venable een grap uit.

1890, vogelbloed

Volgens een artikel in het blad ‘Popular Science News’ zou op 15 mei 1890 een ‘bloedrode substantie’ uit de hemel gevallen zijn in Messignadi, Calabrië in Italië. Later zou de Italiaanse meteorologische dienst bevestigen dat het om vogelbloed zou gaan.

1894, schildpad

In de mei uitgave van het blad ‘Montly Weather Review’ van 1894 stond in een artikel te lezen hoe tijdens een hagelbui een in ijs verpakte 20 centimeter grote schildpad was neergekomen in
Bovington, Mississipi in de Verenigde Staten.

Oude houtgravure met als onderwerp een stortbui waarbij vissen uit de hemel vielen; Wikimediafile; raining animals.

1896, vogels

In het Amerikaanse Monthly Weather Review van de maand Mei 1917 haalt ene W.L. McAtee een artikel aan uit de Philadelphia Times. “In de zomer van 1896, in de straten van Baton Rouge en vanuit een heldere lucht, vielen honderden dode vogels. Er waren wilde eenden, spechten en nog meer soorten bij.” Deze gebeurtenis werd door McAtee in verband gebracht met een storm die toentertijd woedde aan de kust van Florida (duizenden kilometers verderop).

1930, mannen

In het boek ‘Phenomena, A Book of Wonders’ maken de auteurs melding dat in 1930 boven het Rhön gebergte in Duitsland tijdens een onweersbui vijf mannen, verpakt in ijs, uit de lucht waren gevallen. Later zou in een uitgave van ‘Strange stories, amazing facts’ (Readers Digest 1975) de verklaring komen te staan. Het zou om vijf vliegeniers van een zweefvliegtuig gegaan zijn die, nadat ze door een sterke luchtstroming in een onweersbui terecht waren gekomen, uit het vliegtuig waren gesprongen.

1958, hars

De Ierse krant ‘Evening Herald’ drukte een artikel af waarin stond te lezen hoe op 7 februari 1958 een vreemd licht boven een akker in West Meath vloog. Toegesnelde nieuwsgierigen konden geen spoor van het licht meer vinden maar wel lag er overal op de grond een harsachtige stof. Later, in 1996, zou de bisschop van Cloyne in een uitgave van ‘Philospohical Transactions’ geciteerd worden. Volgens de bisschop waren er tijdens zijn leven meer van dit soort gevallen voorgekomen. Hij voegde eraan toe dat de lokale bevolking de harsachtige stof op prijs stelde voor de behandeling van brandwonden.

1962, metaal

In het boek ‘Weird America’ worden we door de auteur Jim Brandon gewezen op het volgende;
Op 22 augustus 1974 viel er, zomaar uit de lucht, 25 kilo op lood gelijkend metaal neer in een straat in de Amerikaanse stad Milwaukee. Het stuk metaal kaatste bij neerkomst op de straat omhoog en kwam met een harde knal tot stilstand tegen het huis van William Murray. De gealarmeerde politie zou later het brok metaal omschrijven als ‘gloeiend heet’ en dat het eerst moest afkoelen voordat ze het mee konden nemen. De volgende dag kwam de ‘verklaring’ over de herkomst van het metalen object. Het zou zijn ‘weggeschoten’ uit een lokale ijzergieterij.

1966, vis

Van de (paranormal) website van About.com: In 1966 stapte dominee Leonard Bourne tijdens een harde bui door het water van een ondergelopen binnenplaats in Noord-Sydney (Australië) toen er plotseling een grote vis op zijn schouder landde. De geschrokken priester probeerde het beest nog te vangen maar het spartelde en glipte tussen zijn vingers door waarna het wegzwom in het overvloedige regenwater.

1968, muntjes

In december 1968 keken winkelende mensen vreemd op toen ze in Ramsgate, Kent (Engeland) munten op de grond
hoorden vallen. Getuige Jean Clements zei in een interview met de krant ‘London Daily Mirror’ het volgende; “Ongeveer 40 of 50 munten kwamen verspreid over 15 minuten, groepsgewijs naar beneden. Niemand zag de munten echt vallen maar iedereen hoorde ze neerkomen op het moment dat ze de grond raakten.” Alle munten waren verbogen. Er staan bij Ramsgate geen hoge gebouwen en op het moment van het fenomeen vlogen er geen vliegtuigen over.

1968, maden

Het blad ‘Christan Science Monitor’ maakt melding van een observatie gedaan door Mel Goldstein, hoofd meteorologie van WTNH-TV New Haven (V.S.) Goldstein verhaalde in een interview over een Olympische botenrace voor de kust van Acapulco, Mexico in 1968. “nadat de boten door een regen waren gevaren lagen de dekken vol met maden”. Aldus Goldstein. Volgens ‘Timeline’ zou het om honderdduizenden exemplaren gegaan zijn waarvan sommige tot wel 2 centimeter lang.

1969, eenden

De krant ‘Washington Post’ maakte op 26 januari 1969 melding van een heel apart geval. Bewoners van het stadje St. Mary City te Maryland (V.S.) menen gezien te hebben hoe honderden eenden tijdens hun vlucht tegen een onzichtbaar ‘iets’ waren gevlogen waarna de eenden ter aarde stortten. Volgens de krant zou na onderzoek geconstateerd zijn dat de eenden ribfracturen en interne bloedingen hadden opgelopen voordat ze op de grond terecht kwamen.

1973, padjes

In de Engelse krant ‘The Times’ van 24 september 1974 stond te lezen dat het, een dag eerder, tijdens een storm tienduizenden padjes had geregend op het Franse dorp Brignoles. De krant speculeerde dat de padjes kort daarvoor tijdens een wervelstorm waren opgezogen ergens in de omgeving van Châlon-sur-Saône.

1977, hazelnoten

Op 13 maart 1977 kregen kerkgangers bij het verlaten van de dienst te maken met een bui van hazelnoten. Buiten dat het nog lang niet het seizoen voor hazelnoten was stonden er in de directe omgeving van de kerk geen hazelaars. De bui vond plaats in Bristol, Engeland en is gedocumenteerd door onder andere Arthur C. Clarke in zijn boek ‘Mysterious World’. Een vermelding van het voorval kan je ook terug vinden op de studentenpagina van de ‘University of Dundee’ .

1981, kikkertjes

Van de website van About.com: De bevolking van Naphlion (Griekenland) keek in mei 1981 vreemd op toen er overal kleine groene kikkertjes uit de lucht vielen. De Griekse meteorologische dienst zou verklaren dat de kikkertjes waarschijnlijk door een sterke wind waren gegrepen. Later onderzoek wees uit dat het wel een heel sterke wind geweest moest zijn want het bewuste kikkersoort kwam oorspronkelijk uit Noord-Afrika.

1989, sardientjes

Van de website van About.com: Ipswich, Australië, Harold en Degen keken vreemd op toen ze in hun voortuin ongeveer 800 sardientjes zagen liggen die tijdens een licht buitje naar beneden waren gekomen.

1994, hooi

Bucks Free Press weet op 19 juli 1994 het volgende te melden:
Techneut Ken Davey dacht even in een bijbelse scène gestapt te zijn toen hij tonnen stro uit de hemel zag vallen.
De 42 jarige Ken Davey uit Holtspur Avenue, Wooburn Green (Engeland) verliet op donderdag zijn werk toen hij plotseling in de gaten kreeg dat het hele gebouw van Glory Mill Papers bedekt was met hooi. Het viel hem toen pas op dat iedereen omhoog stond te kijken hoe er objecten uit de lucht vielen. Ken
Davey zei; “Ik keek omhoog en zag bossen hooi, sommige zo groot als hooibalen, elegant naar beneden dwarrelen. Het was een prachtig gezicht”. Volgens Davey is er minstens tien ton hooi naar beneden gevallen, het hele gebied van Glory Mill Lane was bedekt met een laag hooi.

1999, Poep

Bewoners van Taylorsville (Utah, VS) hebben het al enkele keren eerder meegemaakt en op 9 april 1999 was het weer raak, zeven huizen raakte bedolven onder uitwerpselen. Volgens de burgemeester van Taylorsville was de stank ondragelijk en er moesten brandweerlieden aan te pas komen om de huizen weer schoon te spuiten. Voor één van de huizen had men bijna 2000 liter water nodig en ongeveer 100 liter bleekwater. Zoals gebruikelijk ontkende medewerkers van het naburige Salt Lake City Airport dat de drek afkomstig zou zijn van vliegtuigen. Vliegtuigen kunnen niet van binnen uit hun toiletten legen. In de drek die op de huizen was terecht gekomen werd geen spoor van het voor vliegtuigen zo typerende blauwe desinfectiemiddel aangetroffen.
“Mysterious Sewage from Sky Splattering Utah Houses,” Arkansas Democrat-Gazette, May 16, 1999. Cr. L. Farish and  Science Frontiers.

Flesjes met rode regen en een uitvergroting van de rode stof met een microscoop; waarschijnlijk gaat het om plantaardig materiaal vermengd met bacteriën. Foto; Wikimedia file; red rain

2001, analyse rapport ‘rode regen’ in India

In 25 juli 2001 viel er ‘rode regen’ in delen van de Indiase provincie Kerala. Aanvankelijk nam men aan dat deze rode regen veroorzaakt zou zijn door een toevallig langskomende meteoor. Maar deze hypothese hield geen stand omdat onderzoekers hadden aangetoond dat er organische stoffen in de bewuste regen hadden gezeten.

Om een lang verhaal kort te maken, het ‘Centre for Earth Science Studies’ (CESS) maakte een uitgebreide analyse van de monsters die van de regen waren genomen.
De chemische analyse toonde diverse elementen zoals koolstof, silicium, calcium, magnesium, aluminium, ijzer, natrium en kalium. Het bevatte significante sporen (voor een deel per miljoen) van fosfor, titanium, chromium, mangaan, koper en nikkel.
De biologische studie – die gedeeltelijk door CESS en door het Tropische Botanische Onderzoekinstituut (TBGRI) werden uitgevoerd openbaarde een roodgekleurde celstructuur. Dit is voorlopig geïdentificeerd als sporen van sommige
paddestoelsoorten en worden nu gecultiveerd door TBGRI. De rode kleur van de regen schijnt hoofdzakelijk door de sporen van de paddenstoelen veroorzaakt te zijn. (The Idian Express)

Nog een bizar rapport (2006) over de rode regen van 2001.

De Engelse krant ‘The Sun’ kwam op 13 januari 2006 met een opmerkelijk bericht over de ‘rode regen’ die in 2001 viel in India. Het bericht laat ons het volgende weten:

Wetenschappers menen dat er sporen van buitenaards leven is gevonden in de mysterieuze rode regen. Volgens de wetenschappers werd de regen veroorzaakt toen een meteoriet op de aardse atmosfeer botste. Na jaren van onderzoek blijkt dat de ‘rode deeltjes’ in het regenwater een ‘biologische cel-achtige’ structuur hebben. De onderzoekers zijn er bijna zeker van dat de rode deeltjes geen aardse oorsprong hebben en vragen zich
af of het om een alternatieve levensvorm uit de ruimte gaat. Geschat wordt dat er minsten 5 ton aan rode deeltjes (die voor een deel bestaan uit koolstof en zuurstof) in het regenwater mee naar beneden is gekomen. Onderzoekers Dr Godfrey Louis en Dr Santhosh Kumarat, van de Mahatma Gandhi University in Kottayam, India, zegt dat de rode deeltjes niet afkomstig kunnen zijn van een of andere storm ergens in een woestijn. Er werd geen DNA aangetroffen in de monsters van de ‘rode regen’. Professor Chandra Wickramasinghe, van de Cardiff University’s astrobiology centre, meent dat we voor het eerst aanwijzingen zien die mogelijk in relatie staat met buitenaards leven.

2001, bladeren van maïskolven

Op de website van Farshores News staan twee uit de media overgenomen berichten over een incident waarbij er bladeren van maïskolven uit de lucht vielen in Oost-Wichita (V.S.) Volgens de berichtgeving zou het om duizenden gedroogde bladeren gaan, waarvan sommige een grote hadden tot wel 18 centimeter. De plantaardige regen zou gevallen zijn van Central Avenue, langs Woodlawn Boulevard, tot 37th Street North. Volgens Holly Kreutzer, die werkzaam is bij het National Weather Service was er op die dag geen sterke wind, integendeel het was warm met maximale windsnelheden tot 20 km/u en hij zei geen idee te hebben hoe de bladeren in de lucht waren gekomen. Een andere meteoroloog, Chad Pettera van WeatherData Inc., zei dat de hoeveelheid gevallen bladeren te veel zou zijn geweest om door een normaal vliegtuig vervoerd te kunnen worden. Ondanks dat de artikelen mensen uit de luchtvaart en defensie aan het woord laten blijven de verklaringen uit.

2001, grote vis

Op 27 augustus 2001 viel er, volgens CNews, een grote vis in de achtertuin van Pat Bielish in Waskatenau, Alberta, Canada. Bielish vertelde voor een uitzending van CBC radio het volgende: “Op de grond lag daar opeens een mooie grote vis, de vis leefde nog en spartelde in het rond.” ‘Alberta’s Fish and wildlife’ medewerkers grapten dat het de grootste ‘red horsefish’ (familie van de schorpioenvissen) was die ooit in Alberta werd gevangen. Het beest was bijna een halve meter lang en woog ongeveer één kilo. Men ging ervan uit dat de vis uit de klauwen van een overvliegende roofvogel was ontsnapt. Hoe een roofvogel aan een levende zeevis op 150 kilometer vanaf de kust is gekomen blijft een raadsel.

2003, man

Op 22 juni 2003 menen getuigen gezien te hebben hoe een man uit de lucht boven Hoenderloo (NL) kwam vallen. Getuigen hebben geen vliegtuig gezien en de man zou geen parachute om gehad hebben. De man zou in het natuurgebied Deelerwoud neergestort zijn. Ondanks een zoekactie van de politie werd er geen lichaam gevonden. Het bericht is verschenen op zowel Teletekst als in de diverse dagbladen.

2005, kikkers

Persbericht van het Nieuwsblad (België)

Het regent kikkers in Servië

Kikkers hebben voor een enorme verkeersopstopping gezorgd in het Servische stadje Odzaci, toen ze met duizenden zomaar uit de lucht kwamen vallen. De bewoners van Odzaci dachten dat het einde van de wereld gekomen was.
“Ik zag overal kleine kikkertjes naar beneden komen. Ze waren met duizenden”, wist een bewoner te vertellen. “Er kwam eerst een enorme wolk aandrijven, die een rare kleur en een ongewone vorm had. Ik dacht meteen aan een vliegtuig dat zijn lading verloren had”. Er is evenwel een wetenschappelijke verklaring voor het fenomeen. ,,Een windhoos heeft de kikkers opgezogen uit een meertje, en vervolgens meegenomen tot ze uiteindelijk boven Odzaci uit de wolk naar beneden vielen”, aldus klimatoloog Slavisa Ignjatovis. ,,Het gaat om een bekend natuurverschijnsel.”

2005, Purple rain

Afgelopen 19 december 2005 keek de lokale bevolking van Butler County (V.S.) vreemd op toen overal rood/paarse vlekken op het sneeuw te zien waren. In eerste instantie dacht men dat vliegtuigen de inhoud van toiletten boven het grondgebeid geloosd hadden. Maar de luchtvaart autoriteiten ontkennen dat ten stelligste. Volgens de FAA kan een piloot niet vanuit de cockpit de inhoud van toiletten lozen domweg omdat de bediening daarvoor aan de buitenkant van het vliegtuig zit zodat alleen grondpersoneel erbij kan. Lekkage in de leidingen of afvoer zou natuur wel kunnen. Maar volgens de FAA zou in dat geval slechts minuscule deeltjes, die zo goed als onzichtbaar zouden zijn, de grond bereiken. De vlekken op het sneeuw van Butler County waren soms zo groot als een 2 euro muntstuk. Toen vliegtuigen als veroorzakers als onwaarschijnlijk werd geacht dacht men aan uitwerpselen van fruitetende vogels. Deskundigen wijzen deze theorie af. Buiten dat alle fruitetende vogels voor de winter zijn weggetrokken en er momenteel nergens fruit groeit, zou je wel een heel grote groep vogels nodig hebben om het hele gebeid onder te poepen. Vooralsnog blijft de oorsprong van spetters een mysterie.

2005, Meervallen

24 december 2005, Bossier V.S. The Shreveport Times.

Afgelopen vrijdag heeft de politie het drukke verkeer op Interstate 20 in de buurt van Airline Drive voor ongeveer een uur stil gelegt. Reden hiervoor was het opruimen van een grote hoeveelheid, voor een deel inmiddels tot moes gereden, meervallen. Een woordvoerder van Bossier City, Mark Natale, zegt niet te weten hoe de vissen op het wegdek terecht zijn gekomen. Er zijn geen getuigen die de vis uit een vrachtwagen hebben zien vallen. Toch denkt Natale dat de vissen afkomstig zijn van een verloren lading. Tussen de vissen en hun resten werden overigens geen sporen van verpakkingsmateriaal gevonden. Geen enkele transporteur heeft bij de verzekeringen een verloren lading geclaimd.

2005, metalen object

De Engelse ‘Warrington Guardian’ plaatste op 30 december 2005 het volgende bericht: Een metalen object viel met een enorme klap op het dak van een inwoner van Culcheth. Volgens de bewoner, dhr. Debenham, een 58 jarige sales manager, was er een luidde knal op het dak te horen. Toen hij ging kijken vond hij een cilindervormig metalen object van ongeveer 20 cm bij 4 cm. Het object was nog warm en was in het midden gescheurd alsof het geexplodeerd was. Volgens Debenham moet het wel uit de lucht gevallen zijn omdat als er iets in de omgeving geëxplodeerd zou zijn men dat wel gehoord of gezien zou hebben. Medewerkers van het John Lennon Airport controleerde de vluchtgegevens van die dag maar geen enkel vliegtuig had over Culcheth gevlogen. Medewerkers van het Civil Aviation Authority hadden geen meldingen van defecten of problemen aan vliegtuigen gekregen. Medewerkers van het Manchester Airport hebben het object voor nader onderzoek meegenomen.

2006, Vreemd poeder

6 januari 2006, Chicago V.S. WMAQ.TV

Afgelopen week waren auto’s in Chicago bedekt met een vreemdsoortig ‘roestig’ poeder.
Angelo Mavaraganes, eigenaar van een garage, zegt dat hij het poeder op minstens 30 verschillende auto’s heeft gezien. Één van de autos kwam uit Crystal Lake, een ander uit Mount Prospect en weer een ander uit Homewood/Flossmor, aldus Mavaraganes. Dit wijst op een groot verspreidingsgebied. The Illinois Environmental Protection Agency heeft een onderzoeker op pad gezonden om monsters van het poeder te nemen voor nader onderzoek.

WBBM radio wist op 11 januari 2006 het volgende te melden over de roestbruine substantie die op de auto’s in Illinois werd aangetroffen.

Volgens Maggie Carson van het Illinois Environmental Protection Agency gaat het om gewoon ‘stof’. Het rode stof zou afkomstig zijn uit de staten Oklahoma en Texas (
ongeveer 2000 kilometer verwijdert van Illinois.) Carson baseert haar uitspraken op een voorlopig rapport van het Illinois Environmental Protection Agency. Een definitieve uitslag van het rapport is echter nog niet voor handen.

2006, Poep

The Saginaw News 1 februari 2006. Volgens de 47 jarige Timothy J. Rohn uit Richland (Michigan V.S.) is er voor de tweede keer in enkele maanden tijd een enorme hoeveelheid poep uit de lucht gevallen op dezelfde plek. Hierbij raakte zijn huis en truck besmeurd. Volgens Rohn gaat het om menselijke uitwerpselen. Een lokale agent Gary Wade nam polshoogte en kwam ook tot de conclusie dat het om uitwerpselen ging. Als het afkomstig zou zijn geweest van vogels dan moest dat volgens Wade wel om een enorme zwerm vogels gaan. Volgens Rohn waren er duidelijk sporen van WC papier in de smurrie te ontdekken. Er waren geen sporen van blauw/paarse chemicaliën zichtbaar zoals ze die gebruiken in de toiletten van vliegtuigen. de oorsprong van de poep blijft vooralsnog een mysterie.

2006, Octopus

The Sentinel 8 februari 2006.
Victoria Springitt uit Oxford Road, Basford (U.K.) haalde een slijmerige ‘prop’, die de waterafvoer in haar tuin blokkeerde, weg en schrok zich bijna dood toen ze realiseerde dat het geen modder en dode bladeren waren. Het bleek om een dode ‘octopus’ te gaan. Hoe de ‘octopus’ in de tuin is gekomen is een raadsel. Een buurman opperde dat het beest misschien wel uit de bek van een zeemeeuw was gevallen. Basford ligt echter om meer dan 100 kilometer van de kust af. Deskundigen van het National Marine Aquarium, Plymouth hebben foto’s van het beest bekeken. Woordvoerder Douglas Herdson van het voorgenoemde instituut zei dat de deskundigen die de foto’s bekeken hadden tot de conclusie waren gekomen dat veel details overeen kwamen met die van een octopus maar dat er ook details te zien waren die niet overeen kwamen met een octopus. “Het is heel moeilijk om met zekerheid te zeggen dat het inderdaad om een octopus gaat” Aldus Herdson. Octopussen kunnen in de regel niet langer dan 20 minuten zonder zeewater.

2006, Wit poeder

Op vrijdag 3 maart 2006 viel er in de omgeving van Idaho Falls (VS) gelijktijdig met de regen en natte sneeuw een witte substantie naar beneden die overal een fijne laag achter liet. Sommige bewoners hielden de witte substantie verantwoordelijk voor de daarop volgende stroomstoring in het gebied van Sunnyside en Woodruff. Medewerkers van het energiebedrijf zeiden dat de witte substantie zich als een soort boog om om de ‘insulators’ had gevormd waardoor het kortsluiting kon veroorzaken. Volgens woordvoerders van het energiebedrijf is de witte substantie niets anders dan zout. Het zout is waarschijnlijk in een storm opgeblazen vanaf Great Salt lake. Zout is een prima geleider. De lokale nieuwszender KIFI sprak met medewerkers van zowel het ‘Department of Environmental Quality ‘, de ‘Health Department’, diverse lokale politiefunctionarissen, de ‘Weather Service’en zelfs met de ‘State Offices’ in Boise. Al deze diensten waren het over één ding eens; Iedereen denkt te weten waarover het gaat en wat de substantie is, maar in feite hebben we geen idee wat de witte substantie nou precies is of waar het vandaan komt.
Bron: local 8 news

En nu?

Fort kwam tot 294 verschillende verslagen van merkwaardige ‘buien’. Maar ook na zijn dood in 1932 vielen er, tot op de dag van vandaag, rare zaken naar beneden. Vaak zijn de verklaringen nog onwaarschijnlijker dan het fenomeen zelf. ‘Wervelwinden die slechts kikkertjes of vissen opzuigen om soms wel honderden kilometers verder weer los te laten’ of ‘krachtige winden’ die vogels in de lucht fijnmalen zodat slechts het bloed naar beneden valt. Een heel leuk gevonden verklaring vond ik zelf deze:

In een uitgave van ‘Scientific Americain’ van maart 1876 stond een
relaas te lezen hoe ooggetuigen in Tennessee hadden gezien hoe op 8 maart van dat jaar vlokken vlees uit een heldere hemel vielen. De vleesresten vielen op een beperkt gebied (een langwerpig veld.) Een onderzoeker stelde vast dat de vleesresten ‘volkomen vers’ waren en dat sommige stukken tot wel 7 bij 10 centimeter groot waren. Volgens het bewuste artikel was één onderzoeker zo ver gegaan om enkele resten te eten. Het maal was hem goed bekomen en hij vond dat het naar ‘schapenvlees’ of ‘wildbraad’ smaakte. Er ontstond een discussie waarbij wetenschapsmensen diverse theorieën naar voren schoven. Één van die theorieën was dat het vlees was uitgebraakt door een zwerm buizerds!?
En dan zijn er natuurlijk ook verklaringen die eigenlijk nog meer vragen oproepen, zoals die van de paddestoelensporen in India. Leuk dat we weten waar de bui uit bestond, maar wáár kwamen de sporen dan vandaan? Hoe zijn de sporen in een wolk terecht gekomen? En als het geen sporen van lokale paddenstoelen soorten waren, hoe konden ze dan in zulke grote hoeveelheden over grotere afstand verplaatst zijn?

Met dit soort vragen worstelde ook professor Brun uit Geneve. Hij onderzocht, volgens een bericht in ‘La Nature’ van 28 september 1880, monsters van een ‘bloedregen’. De ‘bloedregen’ was gevallen in Djebel-Sekra (Marokko) en professor Brun kon vaststellen dat het om kleine organismen ging die Protococcus fluvialis worden genoemd. Brun ging ervan uit dat de organismes door een wervelwind waren meegevoerd om later weer neer te slaan. Allemaal mooi en wel, toch had Brun één groot probleem. Hij kon niet verklaren waarom de door hem onderzochte monsters uitsluitend uit jonge organismes bestonden?

De meeste meteorologen gaan uit van wervelwinden of andere natuurlijke fenomenen die ergens de vreemde zaken opzuigen om ze kilometers verder, als regen, weer neer te laten dalen. Ondanks dat een dergelijke verklaring plausibel klinkt, blijven er een paar lastige vragen onbeantwoord. Bijvoorbeeld waarom zo’n wervelwind alleen kikkers of hazelnoten opzuigt en geen andere dieren of zand en modder? Bestaan er selectieve wervelwinden of is er toch iets anders aan de hand?

Als er tegenwoordig vreemde zaken uit de lucht vallen denkt men meestal dat het afkomstig is van overvliegende vliegtuigen. Soms is dat ook zo. Enige tijd geleden kreeg een inwoonster van New York de schrik van haar leven toen er menselijke resten in de vorm van een been en een deel van een romp in haar tuin vielen. De resten bleken afkomstig van een verstekeling aan boord van een Zuid Afrikaans vliegtuig dat toevallig voor de landing zijn wielkasten had geopend boven haar huis. De rest van de man lag nog in het vliegtuig tussen het landingsgestel. Aldus de BBC..

In januari 2000 vielen er in het zuidelijke deel van Spanje, verspreid over een periode van 10 dagen, 15 grote blokken ijs met het formaat van een basketbal uit de lucht. De ijsballen, waarvan sommige 4 kilo wogen, sloegen in op auto’s, daken en zelfs op de schouder van een onfortuinlijke oude dame. Aanvankelijk dacht men dat de blokken ijs afkomstig waren van vliegtuigen. Onderzoeker Jesus Martinez-Frias en zijn team verzamelden en onderzochten de mysterieuze ijsblokken. Ze kwamen tot de conclusie dat de blokken ijs niet afkomstig waren van vliegtuigen. Uiteindelijk was de conclusie dat het enorme hagelstenen waren. ‘Megacryometeoren’ worden ze genoemd… In 2003 vielen er enorme ijsklompen in Twente en in 2004 viel er een enorm blok ijs door het dak van een huis in Nieuw Zeeland Waarom en hoe de mega hagelstenen uit een strak blauwe lucht konden vallen blijft vooralsnog een mysterie

Wie meer wil weten over megacryometeoren kan een bezoekje brengen aan het International Working Group Fall of Blocks of Ice (IWGFBI.)

Zijn het zogenaamde
‘broodje aap’ verhalen, verzonnen door fantasierijke journalisten en schrijvers? Ja, ook. Zo zou in Bourges, Frankrijk ooit eens een regen van 1000 franc biljetten hebben plaats gevonden. Natuurlijk klinkt dat te mooi om waar te zijn. En wat te mooi klinkt om waar te zijn is inderdaad meestal niet waar.

Maar ondanks flauwe grappen en verzinsels zijn er nog voldoende rapporten en verslagen over die wel authentiek zijn en zich niet zo makkelijk laten wegredeneren. Zo beschreef Gilbert Whitley in 1972 in een uitgave van het ‘Australian Natural History’ 50 gevallen waarbij het vissen geregend zou hebben.

Ondanks dat de media die doorgaans berichten over vreemde regens, het geheel wegstopt in piepkleine artikeltjes leeft er kennelijk een soort collectief besef dat er zo nu en dan vreemde zaken uit de lucht kunnen vallen voort in gezegden. Zo kennen wij in Nederland het gezegde “het regent pijpenstelen” en in België zegt men “het regent oude wijven” en in Engeland luidt een bekend gezegde “its raining cats and dogs”. Misschien moeten we ons hoofd eens uit de wolken halen en serieus onderzoek doen naar het fenomeen van de bizarre regenbuien.

Zie ook:

Prairieghost (Eng)
Redrain (Eng)
Underworld tales (Eng)
Weird-wi (Eng)
Lo! (Eng) (on line boek van Charles Fort)

Bronnen:

Rode regen in Frankrijk:
1. Ch. Seignobos. “Sur une pluie colorée en rouge, observée dans le
département de l’Ardèche.” Comptes Rendus, 23 (1846): 832-3.
2. Alph. Dupasquier. “Notice sur une pluie de terre, tombée dans les
départements de la Drôme, de l’Isère, du Rhône et del’Ain, les 16 et 17
octobre 1846.” Comptes Rendus, 24 (1847): 625-6.
3. Lewy. “Sur la pluie terreuse tombée dans la partie sud-est de la France,
pendant les grands orages des 16 et 17 octobre 1846.” Comptes Rendus, 24
(1847)
J. Mitchell en J.N. Rickard, Phenomena: A book of wonders ISBN 90 6235 106 8
1962: Weird America: A Guide to Places of Mystery in the United States, Jim Brandon, New York: E.P. Dutton, 1978
Burke, John G. Cosmic Debris: Meteorites in History, Berkley, California, University of California press, 1986.
Contance, Arthur, The Inexplicable Sky, New York: The Citadel Press, 1957.
Almanach Hachette 1902
Peter Hough, Toevalstreffers, ISBN 90-410-0539-0