Donderdag 6 mei 2004 was er een lezing van de geoloog Johan B. Kloosterman en DossierX was erbij.  Dhr. Kloosterman had als thema voor zijn lezing; “ De wereld als wondertol”. Hij ging tijdens zijn lezing dieper in op de geologische bewijzen voor vorige poleshifts en wat de mythes daarover vertellen. De lezing werd gehouden in “The Booklet” in Amsterdam en de zaal was uitverkocht. Geen wonder, wie de oude zeer erudiete Kloosterman ooit heeft gezien weet dat hij echt iets te melden heeft. Leest u mee? (Geschreven door F. StClair en S. de Vries, 12 mei 2004.)

Is onze aarde een wondertol die zo af en toe kopje duikelt? In de geologische wereld kent men het verschijnsel van ompolingen van het aardmagnetisch veld. Draaien we dan echt totaal 180 graden andersom of keert alleen het magnetische veld om? Illustratie; Wikipedia bestand; Tol (object).

Dhr. Kloosterman begon zijn lezing door ons uit de droom te helpen dat de geologie een exacte wetenschap zou zijn. Geologie is gebaseerd op een aanname.
De kick-off van de geologie als wetenschap begon pas zo een 200 jaar geleden met het boek van James Hutton (“1785, Theory of the Earth” Het boek is te lezen op website van Sacred-texts.com; hier gelinkt in blauw). Het toenmalige idee dat de Aarde gevormd is door enkele flinke catastrofes ging daarmee op de schop. Vergelijkbaar met de Darwinisten en Creationisten (zie elders op deze site) heb je in de geologie zij die het Uniformisme (deze passen het ontstaan in een lange tijdschaal) en zij die het Catastrofisme (deze hanteren korte tijdschalen) aanhangen. Inmiddels hebben de uniformisten op voorspraak van Hutton de leiding. De Aarde is gewoon laag voor laag ontstaan. De oudste lagen netjes onder en de nieuwere er bovenop. Dat er wat deze keurige ordening betreft vele anomalie’s zijn, wordt door de meeste academici genegeerd. En wie, zoals Kloosterman, met een catastrofistisch uitgangspunt de Aarde beziet kan uit de hoek van de Geografie op flink wat tegenwerking rekenen.

De Usulo laag

Als je een ergens in Frankrijk, Duitsland, Polen, Zweden en ook Nederland een schop in de grond zet en je graaft diep genoeg, dan stuit je vanzelf op de  “Usulolaag”. (Bij Ede op de Veluwe op een diepte van 3 meter). Dit is een dunne laag van ongeveer 10 cm dik die te vinden is tussen twee lagen zand/grond. Deze laag bestaat voor een groot deel uit houtskool  (variërend van pollen van steppen tot bosvegetatie). De Usulolaag is gedateerd op zo’n 12.000 a 13.000 jaar oud. We hebben het hier dus over een continentaal verschijnsel en populair gezegd heeft iets ervoor gezorgd dat zo’n 12.500 jaar geleden heel Europa is platgebrand. Dit valt in de tijdslijn keurig samen met het verdwijnen van sommige culturen (Clovis) en dieren zoals de mammoet en de grondluiaard. Als je vervolgens op zoek gaat naar de bron van deze vuurzee dan beland je al gauw in Duitsland in de omgeving van Bonn. Hier sloeg een meteoriet van aanzienlijke omvang in.  De Italiaanse admiraal Barbiero heeft eens uitgerekend dat als een komeet met een doorsnede van meer dan 1000 meter de Aarde zou raken, de Aarde simpelweg omslaat. Het “Tippe-top” effect van de wondertol. Maar is de Aarde dan daadwerkelijk omgeslagen?

Onderscheid ‘Events’ en ‘Shifts’

Dhr. Kloosterman maakt een onderscheid tussen
“events”en “shifts”. Een “event” kan bijvoorbeeld gevonden worden in de “kleine ijstijd” van ongeveer 4.500 jaar gelden. Deze heeft zo’n 200 jaar geduurd. Poleshifts zelf zijn andere koek; nu komen de tektieten om de hoek kijken. Stel een grote meteoriet slaat in op de Aarde. Bij zo’n inslag wordt in korte tijd een enorme hoeveelheid energie geproduceerd, met een explosieve kracht in de orde van 1 x 105 Megaton of méér. De inslaande meteoriet vergast en de expanderende gassen veroorzaken de explosiekrater. Materiaal uit het inslaggebied wordt bij de kratervorming weggeworpen. Een deel van dit materiaal is dan gesmolten. Wanneer het van de juiste samenstelling is, kan het “in vlucht” stollen tot druppels en klodders silikaatglas: tektieten dus. (Tektieten worden ook vaak vernoemd naar het gebied waar de inslag plaatsvond; bijvoorbeeld Indochinieten komen uit Indochina, Australieten uit Australie enz.) Het grappige van tektieten is dat ze vooral parallel aan de breedtegraad liggen. Okee, met dit in ons achterhoofd moet je bedenken dat de Aarde nu naar het oosten draait. Als er nu zo’n inslag zou plaatsvinden dan zouden de vrijkomende tektieten ten westen langs de  breedtegraad van de inslag neerkomen. Immers de wereld draait gewoon door. Maar als we kijken naar de inslag van 12.5000 jaar geleden in Bonn (D) dan vinden we de tektieten ten oosten van de inslag. Op basis van wat we weten zou dat betekenen dat de Aarde op moment van inslag naar het westen toe draaide.

Wat hebben de mythes erover te zeggen?

Kloosterman neemt de axis munde (of wereldas) als uitgangspunt. Als je een denkbeeldige stok precies door de polen van de Aarde steekt heb je een wereldas. De noordelijke kant van de stok wijst naar het sterrenbeeld Draco. Deze denkbeeldige draak (of slang) kronkelt zich rond de denkbeeldige as. De ster Vega staat naast Draco en word gesymboliseerd door een vogel. De “as” zelf komt meestal tot uitdrukking in de vorm van een (wereld)boom. Het plaatje wordt al duidelijk… boom, slang en vogel.

Dit thema, zo liet Kloosterman zijn publiek uitputtend zien, komt overal in de oudheid voor. Van Amerika tot Australië en van het hoge noorden tot in het diepe zuiden.

De slang/draak houd de wereldas dus in bedwang. Maar er is een tijd geweest dat de  slang/draak het liet afweten. De wereld sloeg om en de slang/draak werd gestraft waarna de vogel viel. Ook dit thema vinden we in de verre oudheid terug en klinken tot op de dag van vandaag door in onze hedendaagse religies.

Mythe’s, kan het niet wat tastbaarder?

Kloosterman zelf heeft er niet over gerept, maar ik wil u in verband met bovenstaande het volgende niet onthouden.  Wie praat over poleshifts en het verleden komt vroeg of laat uit bij de Griek Herodotus. De meeste auteurs/onderzoekers verwijzen naar deze Griek… maar wat schreef hij nu precies? Herodotus, geboren rond 485 v.Chr.,  heeft in zijn leven de gebieden rond de Middellandse Zee bezocht en ons een uitvoerig verslag daarvan nagelaten.

Met betrekking tot Egypte en meer specifiek in het hoofdstuk; “Ouderdom van het Koningschap in Egypte/Berekeningen over de ouderdom der goden in Egypte en Griekenland/Tijdsduur van de regering van 331 koningen/De loop van de zon.” Kunnen we letterlijk het volgende lezen;

”Tot op dit punt van mijn verhaal waren het de Egyptenaren en wel de priesters, wier bewering ik weergaf; zij betoogden, dat van de eerste koning af tot die Héphaistos-priester, die de laatste koning was, er 341 generaties van mensen zijn voorbij gegaan en dat daarin evenveel opperpriesters als koningen zijn geweest.

Nu vertegenwoordigen 300 generaties 10.000 jaren, want drie generaties zijn 100 jaren. De 41 generaties die nog bij die 300 komen, leveren nog 1.340 jaren. Zo zou er in 11.340 jaren geen god in menselijke gedaante geweest zijn; maar noch vroeger noch later onder de overige koningen van Egypte was er volgens hen van iets dergelijks sprake geweest. Ze zeiden verder,
dat in die tijd de zon viermaal buiten het gewone punt was opgekomen, en tweemaal daar was opgekomen, waar hij nu ondergaat, en waar hij nu opkomt daar tweemaal was ondergegaan; maar in die tijd hadden er in Egypte generlei veranderingen plaats gevonden, niet met betrekking tot de voortbrengselen der aarde noch tot de overstroming van de rivier en evenmin wat ziekte of sterfgevallen betreft.” Aldus Herodotus.

We weten inmiddels zeker dat de laatste opmerking niet helemaal correct is. Het event van de “korte ijstijd” van circa 4.500 jaar geleden heeft in heel Egypte geleidt tot droogte en een hongersnood die het einde van grootse Egyptische cultuur inluidde. Op een stele in een graftombe van nobele Egyptenaar uit die tijd valt te lezen dat de hongersnood zulke ernstige vormen aannam dat “de mensen zelfs hun eigen kinderen opaten”. Aldus de egyptoloog prof. Fekri Hassan van de University College London. Al met al en gelet op de aanwijzingen en bewijzen hebben de Catastrofisten zeer goede kaarten en zelfs enkele prachtige troeven in handen. Misschien wordt het tijd om aan onze Uniformistische leraren ons lesgeld terug te vragen.

Geschreven door FstClair en Saskia de Vries
Aanverwante zaken:
Velikovsky pro (Eng)
Velikovsky anti (Eng)
Tektieten (NL)
Bewijzen poleshift (Eng)
Sterrenbeeld de Draak NL
Van alles over bomen (NL)

Velikovski pro’s

http://www.datasync.com/~rsf1/vel/1918vpt.htm

Boeken:
The Cosmic Winter, Victor Clube, Bill Napier
Blackwell Publishers; (May 1990) ASIN: 0631169539

Herodotos, Historiën, vertaling dr. Onno Damsté
Unieboek BV Bussum, 5de druk 1978
ISBN: 90 228 4129 4