Één van zijn eerste opmerkelijke foto’s maakte Henry Mumler in de hermitage van St. Petersburg. In een van de zalen fotografeerde hij de troon van de tsaar. Op deze foto was na het ontwikkelen duidelijk het gezicht van tsaar Peter de Grote te zien. Deze tsaar zou inderdaad vaak en graag op de troon gezeten hebben.
(Geschreven door Frank.)
Peter de Grote, tsaar van Rusland; wikipedia file Peter de Grote
Pravda: 08/06/2004.
De Russische geoloog en specialist op het gebied van geofysische apparatuur Henry Silanov heeft vorig jaar een fotostudiootje ingericht waar men een zeer ongebruikelijke collectie van zo’n 80 foto’s kan bewonderen. Het betreft hier afbeeldingen van onder andere aliens, mensen uit het verleden, WWII soldaten en zelf dinosauriërs. Het ongebruikelijke eraan is dat de foto’s pas onlangs zijn genomen!
Toen een meisje haar tent aan het inpakken was stond Henry klaar om haar te fotograferen. Het meisje stond op en liep op hetzelfde moment dat Henry het toestel afdrukte op hem af. Later, toen het rolletje ontwikkeld was zagen ze in plaats van een foto waar het meisje op Henry afliep een foto van het meisje hoe ze over haar tent gebukt zat. Precies zoals het geval was geweest enkele ogenblikken voordat het meisje op Henry toeliep en de foto was gemaakt. Henry Silanov had niet het actuele moment op de gevoelige plaat gelegd maar een moment in het verleden. Henry zelf zou als wetenschapper nooit accepteren als iemand zou zeggen dat hij foto’s kon nemen van situaties in het verleden. Het zou absoluut ongeloofwaardig zijn, ware het niet dat hijzelf tientallen van dergelijke foto’s heeft gemaakt.
Één van zijn eerste opmerkelijke foto’s maakte Henry in de hermitage van St. Petersburg. In een van de zalen fotografeerde hij de troon van de tsaar. Op deze foto was na het ontwikkelen duidelijk het gezicht van tsaar Peter de Grote te zien. Deze tsaar zou inderdaad vaak en graag op de troon gezeten hebben. Maar de geoloog heeft meer foto’s gemaakt. Zo heeft hij ook een foto van een thermosfles op een graslandje gemaakt. Op de ontwikkelde foto van dit onderwerp is een vage omlijning van een melkemmer te zien. Terwijl ten tijde van de opname er echter geen emmer te zien was. Weer een andere foto is gemaakt van een afgebroken boom na een storm, de foto die daaruit ontwikkeld is toont op de plek waar de top van de boom zat nog een vage schaduw.
Henry Silanov gebruikte voor zijn bijzondere foto’s geen conventionele camera’s. Volgens Henry hebben conventionele camera’s een dun laagje magnesiumfluoride over de lens, zodat het ultraviolette deel van het spectrum wordt uitgefilterd. Het is volgens Silanov nou precies die frequentie van het spectrum waarin ‘het geheugen van het veld’ wordt opgeslagen. Silanov gelooft dat ruimte in feite een enorm hologram is, gevuld met alles wat daarin ooit plaatsgevonden of bewogen heeft. Onder bepaalde condities zou het dus mogelijk moeten zijn om dit ‘geheugen’ aan te spreken. Het geheugen gematerialiseerd in de licht kwanta zou dus beelden van het verleden geven.
Traditionele optische apparaten laten ultraviolette stralingen
niet door. Om een unieke lens te maken die dat wel kan, gebruikt Silanov uiterst kleine korreltjes van natuurlijk kwarts. Nadat hij deze korreltjes geanalyseerd heeft met een spectrometer smelt hij ze om tot het glas waar hij uiteindelijk met de hand een lens uit slijpt. Ook de filmrol die hij gebruikt is anders. Silanov gebruikt filmmateriaal waar niet de gebruikelijke gelatine laag op zit. Bij de standaardfilmrolletjes zorgt ook deze laag ervoor dat er geen ultraviolet licht doorgelaten kan worden.
Silanov nam het grootste gedeelte van de foto’s gedurende de zomermaanden waarin hij zijn jaarlijkse uitstap maakt naar de Hopyor rivier. Tijdens deze uitstapjes begeleid hij grenswetenschappelijke enthousiastelingen om paranormale activiteiten langs de oevers van de Hopyor te bestuderen. Tijdens deze toch heeft hij een foto gemaakt van bosschages waarop bij de afdruk ook soldaten zichtbaar zijn. Nader onderzoek wees uit dat het hier om Tsjechische soldaten ging en de uniformen waren in een stijl die gebruikelijk was rond 1943.
Weer een andere foto toont een man uit de verre oudheid. Het is bekend dat het gebied inderdaad in de verre oudheid al bewoond was. Silanov maakte ook een foto waarop strijders te zien zijn met gepunte helmen. Op deze foto is ook duidelijk te zien hoe er touwen over de rivier hingen. Kennelijk was men toen bezig een overspanning te maken. De vreemdste foto is misschien wel die van een dinosaurus die in dat gebied aan het foureren was.
Het is niet mogelijk om een bepaalde periode vast te leggen. De geoloog weet niet hoe hij zijn fotografische tijdmachine moet beheersen zodat hij een voor gekozen tijd kan fotograferen. Bij wijze van experiment heeft hij eens 5 camera’s tegelijk gebruikt, alle afzonderlijke foto’s verschilden van elkaar.
Professionele fotografen hebben de foto’s van Silanov nader onderzocht, zij konden geen malversaties ontdekken. Wel kwam Silanov er zo achter dat hij niet de enige was die mysterieuze foto’s kan maken. Silanov heeft ook foto’s van geesten van overledenen. Het fenomeen foto’s van geesten gaat al terug tot vlak na de uitvinding van de camera.
De Amerikaan William Mumler nam toen de eerste foto van een geest. Hij nam een foto van zichzelf en was geschokt toen hij ontdekte dat er buiten hemzelf een doorzichtige gestalte aanwezig was. Deze schim leek sprekend op zijn nicht Sarah die 12 jaar eerder in hetzelfde huis was overleden.
Henry Silanov heeft zo ook zijn eigen collectie van geesten op de foto staan. Volgens Silanov zijn de geesten niet opeens zomaar verdwenen, maar bestaan ze nog gewoon in een parallelle wereld. Silanov realiseert zich dat mensen, ondanks de fotografische bewijzen, niet zomaar zijn verhaal geloven. Hij hoopt dat meer mensen zich gaan bezighouden met ‘geheugen van het veld’ fotografie zodat er een gedegen onderzoek naar het fenomeen op gang komt. Savely Kashnitsky
(vert. Frank)
Appendix: William Mumler
Het was in 1861 dat naar verluidt William Mumler ontdekte dat als je bij het afdrukken twee negatieven over elkaar legde als resultaat een foto met een ‘geestverschijning’ kreeg. Later zou hij ook ontdekken dat als je een filmplaat dubbel belichte (dus twee afdrukken op een plaat) een soortgelijk resultaat gaf. Mumler begon een lucratieve handel in dit soort foto’s. Hij portretteerde voornamelijk de rijkere personen waarbij hij door middel van dubbele belichting een ‘geest’ toevoegde. Meestal was dat een overleden dierbare van de geportretteerde. Mumlers grootste truc was evenwel om de vrouw van de vermoorde president Lincoln zover te krijgen dat zij zich door hem liet fotograferen. Natuurlijk stond op het resultaat ook de ‘geest’ van de vermoorde president. Iedereen was onder de indruk totdat Mumler een formele aanklacht aan zijn broek kreeg.
Mevr. Lincoln met de geestverschijning van haar man. Wikipedia file William H. Mumler.
Mumler werd in 1869 voor het gerecht gesleept wegens fraude met foto’s waarvan hij beweerde dat er geesten op stonden. Zeven dagen lang waren de voors en tegens niet van de lucht. Mumler werd bijgestaan door diverse getuigen, waaronder een voormalige rechter. Aan de kant van de aanklager waren diverse fotografen bereid om uit te leggen hoe Mumler de foto’s had gemanipuleerd.
Een van Mumler’s foto’s; een vrouw met een verschijning van een kind. Wikifile Wiliam H. Mumler
Uiteindelijk kon de aanklager de aanklacht niet bewijzen en Mumler ging door met het nemen van spookfoto’s. Maar zijn reputatie en geloofwaardigheid hadden een flinke knauw gekregen, de kosten van de rechtsgang (zo’n $3000 dollar) is hij nooit te boven gekomen. Vlak voor zijn dood in 1884 verbrandde Mumler alle negatieven.
FsC