RFID staat voor Radio Frequency IDentification (systems). Een eerder artikel op deze site was gewijd aan het voor de ‘fun’ implanteren van dit soort chips. Daar gaat dit artikel niet over. We zullen het wat meer over de techniek hebben en de niet lichamelijk ingrijpende toepassing ervan. (Geschreven door IgnOr3me)
Hoe een klein ding toch grote gevolgen kan hebben. Foto; Wikipedia file Microprocessor.
De RFID chip is er in 2 vormen, de passieve soort en de actieve soort. Het verschil tussen de 2 zit hem in het feit dat de actieve soort een kleine accu in zich heeft waardoor deze een signaal kan uitzenden, zoals een mobiele telefoon dat doet en kan dus door ontvangers opgevangen worden. De passieve soort heeft een ontvanger nodig om van stroom voorzien te worden voordat het zijn gegevens kan laten zien. Verder zijn er nog verschillen in de frequentie waarop de RFID chips uitzenden. Ook zijn er zogenaamde schrijfbare en alleen-lezen chips. Waar bij de alleen leesbare chips weer een onderscheid te maken is tussen het soort wat maar een keer te beschrijven is en het soort wat leeg te maken is en daarna weer beschreven kan worden. De schrijfbare variant heeft de mogelijkheid dat er (zolang het geheugen nog niet vol is) door scanners informatie bij te zetten is.
De bedoeling is dat in de toekomst alle producten zo’n chip krijgen. Op deze chip is bijvoorbeeld te lezen om wat voor product het gaat en wat de prijs is, datum van fabricage enz. enz. Nou en, zul je zeggen, dat kan toch allang? Ja, maar deze chips zijn nu veel kleiner en hebben een geheugen waarheen geschreven kan worden.
Maar dat is toch handig voor de winkels?
Ja dat is handig voor de winkel en in sommige gevallen makkelijk voor de klant. Zo kun je bijvoorbeeld met deze techniek zover gaan dat je de boodschappen in de winkelwagen laat liggen en vervolgens meteen kunt afrekenen zonder ook maar iets op de band te leggen. Voor de voorraadadministratie is het ook handig, hoewel dat met de barcode ook gewoon te doen is, maar goed het zal het proces van inkopen en verkopen bevorderen.
Het probleem is dat de techniek door een ieder met de juiste apparatuur uit te lezen is. Natuurlijk kun je de gegevens coderen zodat alleen de betreffende winkel het kan lezen maar ik vrees dat je het dan voor de producent onnodig duur maakt dus dat zal zo snel niet gebeuren. Tevens is er een schrijfbare variant waar gegevens naar toe geschreven kunnen worden, dit zal voornamelijk met producten gebeuren die op het lichaam worden gedragen, zoals bijvoorbeeld kleding.
De producenten en winkels zullen zeggen dat ze dit, behalve om logistieke redenen, willen invoeren om bijvoorbeeld persoonlijke bonussen te kunnen geven. Je zult vreemd opkijken als je de kledingwinkel binnenkomt en de verkoper vraagt of het al een maatje kleiner kan zijn omdat ze in de database kunnen zien dat je bij de dochteronderneming supermarkt de laatste maanden veel afslank producten hebt gekocht.
Over een paar jaar zit het in alle producten en dan bedoel ik ook alle producten, etenswaren (de verpakking welteverstaan) de kleding, de auto etc. etc. De chips zijn zo klein dat je ze amper kunt zien op je vinger. Al deze producten zijn afgerekend met een pinpas. De eerste koppeling. Vervolgens loop je in de net gekochte kleren andere winkels binnen en gebruikt je pinpas om andere producten te kopen, de 2e koppeling namelijk dat de gekochte kleren door een persoon met die pinpas wordt gedragen. Als je dat maar vaak genoeg registreert kun
je met een hoge waarschijnlijkheid aanemen dat die persoon de enige is die deze kleren draagt. Een paar jaar later heb je bijna alleen nog kleren met zo’n RFID chip en kan er dus erg makkelijk gezien worden waar je op een bepaald moment geweest bent. Maar dan moet er toch een hele grote database aangelegd worden? Nee hoor want de wetten op het koppelen van gegevens in staatsbelang zijn dan nog steeds van kracht.
Nog een voorbeeld. Tolpoortjes over de weg en je hoeft niet uit het raam te hangen om te betalen want alles wordt electronisch geregeld. Denk nu niet dat het alleen om tolgeld te doen is, want het is ook een mooie manier om de snelheid te controleren. En denk nu niet dat je het kunt afschuiven op een ander, bijvoorbeeld omdat jouw punten rijbewijs bijna leeg is, aan de hand van de RFID chip kunnen ze controleren wie er op dat specifieke moment achter het stuur zat.
Alles wordt onder het mom van ‘lekker makkelijk’ gedaan. Kijk maar naar de bonus kaarten. De winkels hadden een probleem namelijk. Er waren mensen die nog steeds contant afrekenenden en dus niet te volgen waren wat hun bestedingspatroon betreft. Dus verzonnen ze de bonuskaart. Toen waren er klachten dat het niet anoniem kon. Dat kan dus nu ook maar er zijn er genoeg die het nog steeds met volledige gegevens doen. Ze kunnen de korting ook zonder de bonus kaart geven maar voor wat hoort wat, toch?
Nu komt dus de RFID chip en kunnen ze meteen aanbiedingen op bestedingspatroon geven per indivdu. Vanaf 2005 zit het ook in de Euro bankbiljetten en dan is het probleem van contant betalende klanten ook opgelost.
De commerciele wereld is natuurlijk ook niet dom en heeft ook bedacht dat er vraagtekens bij de toepassing de RFID techniek gezet zullen worden. Daarom hebben ze onderling al een document opgesteld waarin o.a. staat dat ze zelf moeten komen met een ‘onafhankelijke’ commissie die hier voor waarborgen moeten geven en op die manier laten zien dat ze te goeder trouw zijn. Een eerste toenadering van de industrie om te praten over privacy zaken kun je hier ( http://www.rfidjournal.com/article/articleview/870/1/2/ ) lezen (engels).
Nu kun je denken dat er dan ook een manier moet zijn om de RFID chips te blokkeren, daar is al aan gedacht en de eerste prototypes van zo’n anti-RFID chip is al te koop. Probleem hiermee is dat het een blokkeringssignaal uitzendt en de fabrikanten kunnen dit zo oppikken en dan in de scanner het block signaal uit filteren. Dus ik zou niet meteen zo’n blocker aanschaffen. Ook is het moeilijk om RFID chips te gebruiken in metaal en vloeistoffen maar daarvoor zijn er al oplossingen bedacht en het wordt al toegepast in sommige onderdelen in auto’s.
Mijn advies is een scanner te kopen om de RFID chips op te zoeken en te verwijderen van spullen die je dagelijks bij je draagt. Al was het alleen maar om zelf met een gerust gevoel over straat te lopen. Als je dan merkt dat je dagelijks wordt achtervolgd door vreemde personen weet je dat je redelijk schoon bent wat de RFID chips betreft. Of er moet een methode komen om ze op een niet beschadigende manier onschadelijk te maken, dus niet al je kleding in de magnetron doen. In de Open Source wereld zijn projecten gaande om software matige radios te bouwen, hierin zit ook een project om RFID chips uit te lezen, dus misschien komt er iets goedkoops uit die hoek.
De film ‘Enemy of the state’ kwam al aardig in de buurt van de werkelijkheid, maar met de masale uitgebreide invoering van de RFID chip is de film haar tijd alleen maar vooruit geweest.
De RFID technologie wordt ook steeds kleiner, op dit moment zijn ze al in staat het door drukkersinkt of verf te doen zonder dat het opvalt op het bedrukte of geverfde oppervlak. Hier is dus het vloeistof probleem zoals ik al eerder heb beschreven ook alweer opgelost.
Voor toepassing op grote schaal is de meeste techniek nog te duur, maar net als met computers zullen we zien
dat het in een sneltreinvaart goedkoper wordt en steeds vaker zal worden ingezet.
We zullen dit dossier open houden omdat het laatste woord hierover nog niet gezegd is.
Update 2/2006 HLN
Verborgen chips in producten bespioneren klanten
Dat supermarkten graag weten wat hun klanten willen, is bekend. Nieuw is dat dit voortaan kan gebeuren via een verborgen chip, zo meldt de Sunday Times. Zo kan elk product worden gevolgd van de opslagplaats tot de schappen en indien gewenst ook daarna.
Voor de dames achter de kassa van de warenhuizen werd het leven een stuk simpeler sinds de invoering van de streepjescode. Maar volgens deskundigen dreigt dat systeem binnenkort achterhaald te worden. De grote supermarktketens voeren al proeven uit met elektronische chips die in producten worden geïnstalleerd en die precies registreren wat er met een artikel gebeurt.
Afluistertechnologie
De chips zijn de erfgenamen van Russische afluistertechnologie uit de jaren ’40, waarbij gebruik wordt gemaakt van Radio Frequentie Identificatie. Er komen geen batterijen aan te pas, zodat de levensduur vrijwel onbeperkt is. En dat laatste wekt bezorgdheid op. Want hoewel verontwaardigd wordt ontkend dat het de bedoeling is een nog beter beeld te krijgen van gewoontes en voorkeuren van de klant, waarschuwt de Amerikaanse technologie-consulent Scott Granneman dat “wie jeans koopt waarin zo’n chip zit, moet beseffen dat die er in blijft zitten en altijd kan worden gevolgd.” Dat kan zelfs betekenen dat de chip advertentieboodschappen uitzendt wanneer je in die jeans langs een bepaalde winkel loopt.
Nuttige informatie
De waarschuwing lijkt de opmars van deze chip niet te kunnen stuiten. Grote Amerikaanse en Britse supermarktketens zijn druk aan het testen, Michelin heeft de chips in banden geplaatst en het elektronische apparaatje zit ook in kaarten van het Londense openbaar vervoer en in sommige kredietkaarten.
Voorstanders wuiven de kritiek weg en zien alleen pluspunten. Zo kan de chip ook nuttige informatie bevatten, zeggen zij. Over het bereiden van een voedingsproduct bijvoorbeeld of om de klant eraan te herinneren wanneer een product werd ingevroren
Ign0r3Me
Bronnen:
http://www.epic.org/ (eng)
http://www.epic.org/privacy/rfid/#introduction (eng)
http://www.rsasecurity.com/rsalabs/node.asp?id=2115 (eng)