Auteur David Paulides zet in zijn Missing 411 uiteen hoe mensen op uiterst mysterieuze wijze verdwijnen in ‘Nationale Parken’, hooggelegen wintersport gebieden en stedelijke gebieden, gelegen in de nabijheid van Nationale parken. Hij is al zo’n tien jaar betrokken bij de vele vermissingszaken en doet een poging om de tragische vermissingen in kaart te brengen en ze te ordenen voor wat betreft de wijze waarop de slachtoffers verdwenen. Hij sprak met vele ooggetuigen, geeft lezingen over dit onderwerp (o.a. bij MUFON) en licht mensen in over dit onderwerp, want het voorkomen van een vermissing is hier sterk aan te bevelen.

National Parken: Wildernis of ‘Wildlife reserve’
Er zijn inmiddels vijf dikke boeken over dit onderwerp verschenen! Dit geeft al aan hoe complex deze materie rond de vermiste personen eigenlijk is. Allereerst merkt hij op dat Nationale Parken helemaal geen parken zijn in de dagelijkse zin van het woord ‘park’: het zijn gebieden die juister omschreven worden door het woord ‘wildernis’ of beter: ‘Wildlife Reserve’.

Het rondwandelen in dit soort gebieden is natuurlijk helemaal niet aan te bevelen en getuigt van desinformatie en onwetendheid. Er lopen hier heel wat wilde dieren rond zoals beren, grote ‘katachtigen’, wolven, etc. Maar daarnaast rijst het vermoeden dat in die wildernis ook nog wat anders rondloopt… Zo vertelt een aanzienlijk aantal ooggetuigen dat zij in deze wildernissen, sterk behaarde mensen hebben gezien. We hebben het dan over Bigfoot, Sasquatch, Yowie’s, Snowmen, Yetie’s, Alma’s en zo nog meer.

Wat de indianen erover vertellen
In Amerika vertellen de Indiaanse ouderen dat ‘De Ouden’ nog steeds wonen in sommige gebieden en dat die gebieden nu liggen in Nationale Parken of beter gezegd ‘Wildlife Reserves’.
– Deze behaarde mensen zijn intelligent, ze hebben ook een geweldig jachtinstinct. Ze hebben hun eigen talen, maken gebruik van werktuigen, kunnen heel goed zwemmen en trekken vaak rond van de ene plaats naar de andere in verband met voedsel. Zij leiden nog het bestaan van jagers/voedsel verzamelaars. Ze zijn net als wij omnivoor en eten vlees, vis, wortels, bessen, groenten, zeewier (Kelp) enzovoorts.
– Hun trekroute voert soms langs (auto)wegen en volgens de diverse ooggetuigen lopen ‘de ouden’ dan onder de dekking of beschutting van bomen en dicht struikgewas langs de weg om vervolgens op een punt de oversteek te maken naar de andere zijde van de weg met het (van oudsher) doorgaande trekpad of ‘trail’. Het kan zijn dat een ‘hicking trail’ aldus een van hun routes(voetnoot (1)) doorkruist. Aldus trekken zij van het ene gebied naar het andere, afhankelijk van het seizoen.
– Vroeger maakten zij gebruik van vuur, maar tegenwoordig doen ze dat niet meer omdat rook van verre te zien is en hun locatie verraadt.
– Ze slapen meestal in diepe grotstelsel, grotten of spelonken maar wanneer zij op trektocht zijn, graven zij hun slaapkuilen onder omgevallen bomen in dichte stukken woud.
– Hun communicatie vindt plaats door middel van een soort taal met grommende articulaties of imitaties van dieren geluiden: opmerkelijk hard klinkende vogelgeluiden van diverse zijden of, afhankelijk van het gebied en de soort, door imitatie van beerachtig gegrom of soms zelfs wolvengehuil.

Laat ze met rust en dood hen niet!
Indiaanse ouderen waarschuwen om deze ‘Ouden’ toch vooral met rust te laten want voelen zij zich belaagd dan worden zij ietwat vijandig: ze kunnen gooien met stenen, stokken en zelfs behoorlijke zware boomtakken. Deze ‘Ouden’ zijn sterker dan ons en kunnen zich buitengewoon snel verplaatsen van het ene gebied naar het andere: ze weten de weg en mogelijk nemen zij ook, ons onbekende, bergpassen of grot doorgangen. Dood je een van hen, dan krijg je oorlog met ze (‘Never shoot a Sasquatch: please stay out of their territory’). Die eigenschap klinkt als ‘bijzonder menselijk’ in de oren. Zoek niet die confrontatie op maar blijf in je eigen gebied. Zij kunnen je echt in de val lokken door middel van wild geluiden en het camoufleren van wandelpaden en zichzelf: een ooggetuige vertelde dat een Bigfoot, jonge bomen en kleine struiken uit de grond had getrokken en gebruikte als camouflage.

De houtsnede uit Duitsland, gedateerd op 1477 n. Chr., toont een jager die twee ‘wilde kinderen’ achterna zit. Zo te zien verdwenen zij in een rivier. 

Waar komen zij voor?
Vanuit alle delen van de wereld komen meldingen over hen binnen: Yeti’s worden vooral gezien in hooggelegen gebieden op en rond de sneeuwgrens. Bigfoot’s(2) worden gemeld aan de oost- en westzijde van de US en Canada (vooral in de wildernis rond de grote meren zoals Lake Superior), maar er zijn ook meldingen van aanverwante soorten in Zuid-Amerika en wel tot aan het uiterste zuidelijke puntje van Vuurland. Daarbij komen er ook meldingen vanuit de Alpen (Zwitserland, Frankrijk), Engeland (Nottingham forest, Dart Moor), Finland: het meren gebied tot en met de noordelijke gebieden, Siberië en Rusland (Altai regio), Australië (Yowie’s), Nieuw Zeeland, China en Mongolia, regio Java, etc.
Kortom gezegd wordt hun aanwezigheid op deze wereld al eeuwenlang gemeld door wildjagers, houthakkers, boeren en bewoners van afgelegen dorpjes. Er kwamen ook oude meldingen uit Duitsland: daar kwam een tweetal kleine (jonge?), vreemd behaarde, mensen uit een woud gelopen (1477 n. Chr.) en er bestaat zelfs een houtsnede(3) van!

A Remarkable Civil War Bigfoot Encounter (dated 1895)

Luister naar het verhaal van een soldaat die zwaar gewond raakte en geholpen werd door Bigfoot. Zij verzorgden zijn wonden en brachten hem weer terug naar zijn wereld.

Niet-uitgestorven menselijke aanverwanten
Vonden we hun botresten al reeds bij opgravingen, dan lijken zij mogelijk sterk op Neanderthalers, Gigantopithecus, Pithecanthropus erectus, Australopithicus, Sinantropus, Flores dwergen (Orang Pendek, Java regio, Malakka), Meganthropus, Ramapithecus (Zuidelijk India, Noordelijk Sri Lanka(4)), etc., waarbij de haarkleur kan variëren van diep donker bruin tot helemaal wit in langdurig besneeuwde gebieden. Hun lichaamsvorm kan variëren van sterk gespierd en breed geschouderd tot lang en uiterst lenig: afhankelijk van de soort. Het gaat hier echt om aanverwante mensen en niet om apen of aap-achtigen. We moeten dan hierbij stellen dat die aloude, aan de mens verwante soorten, helemaal niet zijn uitgestorven.

Geëvolueerde of hybride aanverwanten?
Natuurlijk zal hun genetisch materiaal inmiddels wat zijn geëvolueerd. Daarbij is het mogelijk dat er hybride menselijke soorten zijn ontstaan. Zo is er is een opgetekend geval van een Sjerpa vrouw die vertelde dat zij jarenlang ontvoerd is geweest door een van die Ouden. Hij hield haar gevangen en zij beviel van een kind, het werd niet ouder dan ongeveer vier jaar (wat niet perse betekent dat alle kinderen geboren uit een dergelijke vermenging zullen komen te overlijden op een jonge leeftijd: wellicht een genetische afwijking). Ze wist uiteindelijk te ontsnappen.

Ontvoering van vrouwen en kinderen
De indianen in Amerika vertellen eveneens over een groot aantal ontvoerde vrouwen. Soms worden zij dood teruggevonden maar soms ook worden er totaal geen resten teruggevonden. Mogelijkerwijs ontvoeren deze Ouden dus andere vrouwen, wanneer zij een tekort aan eigen vrouwen hebben. (Maar niet alle ontvoeringszaken zijn hier te wijten aan de Ouden: er zijn ook diverse blanken die zich hieraan schuldig maken, b.v. door ‘Loverboys’.)

Kinderen worden ook regelmatig ontvoerd. Soms ook worden ze weer teruggebracht naar de bewoonde wereld. Dit doet vermoeden dat zij werden meegenomen op een ‘trail’ van ‘de Ouden’ en vervolgens achtergelaten werden op een andere locatie.
– Teruggevonden kinderen bevonden zich op een afstand van vele mijlen van de plaats waar zij verdwenen in en uit die Nature Wildreserves. Het opmerkelijke bij die gevallen was dat zij onmogelijk zelf die afstanden hadden kunnen overbruggen want er lagen in sommige gevallen zelfs bergkammen, rivieren en kloven tussen de plaats van verdwijning en de locatie waarop zij weer gevonden werden.
– Opvallend daarbij was dat schoeisel ontbrak, kleding stukken totaal verkeerd waren aangetrokken en ingeval zij hun schoenen wel aanhadden, de veters op een volkomen vreemde wijze in hun schoeisel zat gebonden!
– Het raadselachtige aspect hier was, dat die kinderen zelf te klein en aldus onkundig waren om zich op zo’n wijze aan te kunnen hebben gekleed. Een ontvoerd jochie had zijn broek (met knoop en rits) nota bene achterste voren aan, iets totaal onmogelijks om zelf te kunnen hebben gedaan. In deze gevallen was geen sprake van een zedendelict!

World Bigfoot Radio #31 ~ Hunter helps orphan Bigfoot/Glagg saga pt. 1/Kevin

Luister naar het ontroerende verhaal van een jager die zich ontfermde over een jonge Sasquatch (hij noemde zichzelf ‘Glagg’), en hem hielp te overleven in de wildernis. Het gaat hier om intelligente familieleden van de menselijke soort. Ze kunnen wel degelijk praten, hoewel hun snellere spraak/taal flink afwijkt van die van ons.

Aanvallen op jagers
David vertelde dat er zelfs heel ervaren jagers verdwijnen en dat nog wel met grote regelmaat. Het betreft hier meestal jagers in het bezit van pijl en boog maar soms ook met geweren. Deze categorie wordt hoogstwaarschijnlijk door de genoemde Ouden, gezien als een enorme bedreiging voor hun gemeenschap. De jagers verdwijnen en worden na verloop van tijd, vele mijlen verderop weer gevonden in een onherbergzaam, moeilijk te bereiken gebied, ergens onderaan een steile klif (overleden).

‘Randlesham forest’-achtige meldingen
Naast deze eerste categorie vinden er ook ontvoeringen plaats die gepaard gaan met UFO-achtige verschijnselen. Mensen zien vreemde felle lichten in de lucht en worden soms meegenomen de lucht in. Er gaan verhalen over ‘missing time’:
– Mensen die iets dergelijks meemaken kunnen zich niets meer herinneren van het incident of waar en wat zij meemaakten in de tijd die zij kwijt zijn in hun geheugen.
– Soms hebben zij ineens vreemde operatie-achtige littekens op armen of benen, of hebben zij vreemde rode vlekken die in een bepaald patroon staan. Deze patronen zijn zo opvallend nauwkeurig dat ze onmogelijk door een stekend of bijtend insect kunnen zijn veroorzaakt.
– In sommige van die gebieden wordt ook de zogenaamde vee-verminking gemeld: de diverse kadavers lijken te zijn bewerkt met een lasermes-achtige precisie.

Verdwijningen in stedelijke gebieden
De verdwijningen in stedelijke gebieden zijn ruwweg onder te verdelen in 3 groepen:
– Ontvoeringen gepaard gaande met vreemde ufo-achtige lichten in de lucht.
– Ontvoeringen door ‘de ouden’ in de nabijheid van een Wild Reserve: meestal ligt er dan ook een waterpartij vlakbij: een beek, kanaal, moeras, een meer, of kuststrook (een ooggetuige vertelde dat hij een tweetal sterk behaarde figuren zag aan de Westkust van Amerika -behorend tot een Natuurpark- die lange kelp(zeewier) slierten over hun schouders hadden liggen. Die kelp is alleen te vinden op een aardige afstand van de kust, in dieper water).
– Ontvoeringen na toediening van party drug GHB, zenuwgas of andere middelen, in de meer bekende criminele sfeer.

Conclusie
Wilt u op trektocht gaan: ‘Missing 411’ levert u het beste bewijs dat het betreden van deze zogenaamde ‘Natuurparken’ of beter gezegd wildernissen, zeker niet zonder gevaar is.

Voetnoten
(1) Grootvoet expert John Green stelde vast (1968) dat de gemelde voetsporen in de laatste 75 jaar een gebied van meer dan 1000 mijl in lengte en een oppervlakte van meer dan een half miljoen vierkante km besloeg. Deze sporen waren te vinden van Californië in het zuidwesten van de US tot in British Columbia in het noorden.
(2) Roger Patterson (een boer) filmde als een van de eersten in 1967 nabij Eureka in Californië een Bigfoot die wegvluchtte toen hij Roger zag. Eerder publiceerde Eric Shipton in 1951 een serie foto’s van 35,2 lange en 20 cm brede mensachtige voetafdrukken die hij had genomen in de Gauri Sankar-keten van de Himalaya: de voetafdrukken van een Yeti?
(3) De houtsnede uit Duitsland dateert uit 1477 en toont een jager met honden die twee kleine behaarde mensachtige wezens achterna zit. Daarnaast bestaat er een gravure uit Bontius’ Historia Naturalis (1658) die één van die Ouden toont: een vrouw met een sterke beharing, gelijkend op een Neanderthaler(?) vrouw.
(4) In deze regio wordt verteld dat deze aanverwante Ramapithecus soort hielp bij de aanleg van de Adams Bridge tussen zuidelijk India en Sri-Lanka. Het verhaal uit de Ramajana zou dus waar kunnen zijn.

Boeken
Missing 411
A sobering Coincidence
Linken
https://en.wikipedia.org/wiki/David_Paulides
https://nl.wikipedia.org/wiki/Australopithecus
https://en.wikipedia.org/wiki/Meganthropus
https://en.wikipedia.org/wiki/Peking_Man
Pithecantropus of Java man
https://en.wikipedia.org/wiki/Java_Man
Sasquatch of Bigfoot
https://en.wikipedia.org/wiki/Bigfoot
https://en.wikipedia.org/wiki/Yeti
The Altai Mountains of southern Mongolia
Myra Shackley and Bernard Heuvelmans have speculated that the Almases are a relict population of Neanderthals, while Loren Coleman suggests surviving specimens of Homo erectus.[4] They have been connected to the Denisova hominin.
https://en.wikipedia.org/wiki/Almas_(cryptozoology)