Kijk zo doe je dat nou: de Whanganui Rivier in Nieuw Zeeland kan nu gewoon zijn vervuilers laten vervolgen! Een heel nodige maatregel om water- en grondvervuiling tegen te gaan. Het is de laatste tijd een bekend verschijnsel: illegale drugslabs die hun afval dumpen in rivieren en bossen. Een boer die zijn afval dumpt in een sloot of een greppel heeft waarin hij zijn lege containers van pesticiden of onkruid verdelgers in gooit. Een lekkende fabriek waar geen actie tegen wordt ondernomen. Maar ondertussen sijpelt het gif de grond en de rivieren in, ons allemaal doodziek makend. Ook dieren en planten worden hier natuurlijk enorm door aangetast. Het is van groot belang om onze natuur te beschermen tegen dit enorme gevaar. De dappere Maories trokken ten strijde en verklaarden de rivier tot een rechtspersoon.

De strijd van de Maories
De Whanganui Rivier in Nieuw Zeeland werd door allerlei lieden gebruikt als dumpplaats of vuilnisbelt voor hun illegale afval. De rivier is 290 km lang en stroomt vanaf de besneeuwde noord-westelijke zijde van de Berg Tongariro (een actieve Vulkaan), al kronkelend tussen heuvels en bergen door, naar de Tasman zee. De rivier is een heel belangrijke bron van voedsel en drinkwater voor vele dieren en mensen. Op bepaald moment in de vervuilingsgeschiedenis lag er zelfs zo veel troep op sommige plaatsen dat er niet eens meer gevaren kon worden! Autowrakken, lege olietonnen en bergen gedumpt afval versperden de vissers de weg. Lange tijd hadden de mensen radeloos toegezien hoe hun geliefde en zo enorm belangrijke rivier veranderde in een hopeloos ogende bende. De strijd (al 160 jaar oud) voerde hen uiteindelijk langs rechtbanken, waarin rechtszaken onder de bezielende leiding van de door hen ingehuurde juristen. Zij wonnen de strijd! Daarna veranderde de rivier weer in die machtig schone stroom van schoon water die de gewassen op het land, de vissen en andere dieren die erin wonen, en de mensen in het landschap laat opspringen van vreugde. Hun toekomst ziet er niet meer zwart en duister uit nu het schone water weer vrolijk door haar beddingen klatert en murmelt. Laten we ook vooral niet vergeten dat al dat vuile water, uiteindelijk ook in onze kustgebieden terecht komt. De plastic weekmakers en andere giftige stoffen maken de vissen en alles wat hoger in de voedselkring staat, helemaal ziek. Dag dolfijnen, dag zeehonden, dag walvissen, dag vissen, dag vogels, dag mensen…

Aboriginals en Amazone indianen op oorlogspad
Een unicum? Nee hoor, want ook de Aboriginals trokken naar de rechtbank om hun rivieren te laten beschermen tegen de afvaldumpers. De ellende is dat die afvaldumpers zich veelal laten leiden door het grote geld. De Indianen in het Amazone gebied vonden dit een uitstekend idee en trokken ook succesvol ten strijde. Een ieder die het nu nog waagt om nog iets in de Amazone te dumpen, is de sjaak dan wel de klos.

Afbeelding: Hollandse rivier met molen.

Nederlanders op het oorlogspad
We zien het hier in Nederland ook gebeuren in de Plas Over de Maas, waar Zembla al in een van haar uitzendingen aandacht aan besteedde. Deze plas ligt notabene vlakbij een belangrijk waterwin gebied voor drinkwater inname! Maar toch kregen lieden het voor elkaar om hier granuliet in te laten storten en dat nogwel in enorme hoeveelheden! En dat niet alleen want ze storten er ook nog vervuilde bagger in, waarin veel plastic afval. Zoiets kan en mag gewoon niet gebeuren want dit vormt een gevaar voor de volksgezondheid en het welzijn van de dieren in en om de plas. Aldus trokken wij ook reeds op het oorlogspad en stapten naar de rechter, gewapend met juristen.

Vervuilende grote steden zijn ondingen
Grote steden zijn eigenlijk enorme ondingen die mensen vervreemden van de natuur en van elkaar. Maar daarnaast vormen grote steden ook onnatuurlijke obstakels in ons landschap. Door de vele hoge gebouwen is het er op een zomerse dag verstikkend heet en waait er amper een windje. Het alsmaar voortdenderende woon-werk verkeer is een aanslag op de luchtkwaliteit. De roetdeeltjes leggen een deken van zwart vuil op de muren van huizen en de wanden van jouw longen. Ook al rook je helemaal niet, dan nog zullen je longen eruit komen te zien als een zwart aangeslagen bende en heb je zomaar 10 jaar korter te leven. Het waterverbruik voor waterleiding en voedselvoorziening vormt een enorme aanslag op het regionale grondwaterpeil. En wat te denken van die enorme waterreservoirs met enorme dammen voor energieopwekking? Die dammen hebben een enorme impact op het waterpijl in de onderliggende rivieren, waardoor boeren enorm in de knel komen. Breken ze, dan is de ellende niet te overzien.

Onze natuurkrachten
Volgens onze voorouders leven rond die rivieren en plassen weldegelijk ook die natuurgeesten of natuurkrachten. Onze verhalen erover zijn natuurlijk ruim te vinden in de hoek van de zogenaamde Folklore, oude volksvertellingen, legenden enzo meer. We hebben het over de moeras wieven, over kabouters, gnomen, elven, watergeesten, dwaallichten, brongeesten en zo meer. Nu kun je als stadsmens denken dat dit onzin is maar dat komt gewoon omdat je te weinig in de natuur vertoeft. Aan menige bron werd en wordt nog steeds een helende werking toegeschreven. Bezoekers van die bronnen vertellen ook vaak dat zij bijvoorbeeld de gedaante van Maria of andere heiligen aldaar hadden waargenomen, waarna genezing optrad. Ook de mensen in de Andes vertellen over het waarnemen van goddelijke gestalten rond deze heilige bronnen, in de nog intacte wouden en rond de schone rivieren.

Afbeelding: Witte zwaan heeft in de modder zitten wroeten. Ligt er een visnet of plastic, dan zou hij kunnen stikken. Zit er gif in de modder…?

Beroemde boeken over dit onderwerp
In haar boek ‘Reis naar Q’Eros’ vertelt Elizabeth Jenkins over de lange pelgrimstochten en de heilige mystieke leer van de meesters van de Andes. In zijn boek ´Het Twaalfde Inzicht´ licht James Redfield een tipje van de sluiers op en verteld over de (helaas voor de meeste mensen onder ons nog…) onzichtbare krachten in de natuur en de belofte dat het Grote Licht op een dag naar ons zal terugkeren. Deepak Chopra schreef er ook al een leuk boek over: ´De terugkeer van Merlijn´ waarin Koning Arthur de wereld komt verlossen van de kwade krachten die hem thans in bezit hebben genomen. In het boek ´Meester van de Zwarte Molen´(Otfried Preussler) voert Krabat een strijd op leven en dood met de duivelse meester van de Zwarte Molen. Gesterkt door de Liefde die ONS ALLEN samenbindt en versterkt, gaat hij de strijd aan met de booswichten. Hij verslaat de boze meester: zijn donkere bolwerk vol van duistere krachten gaat tenslotte in vlammen op. Krabat liep vervolgens door de eerste witte sneeuw weer terug naar zijn dorp, het sneeuwde lichtjes en de kleine vlokjes leken wel op de wolk van opstuifend meel die altijd in en om de Zwarte Molen hing. Hij bekeek de witte sneeuwvlokjes die neerdwarrelden op zijn hand: die smolten nu weg en vormden kleine druppeltjes die weldra verdampten: het grote kwaad verdween uit onze wereld.

Verder lezen over dit onderwerp
https://www.dlmplus.nl/2020/03/12/minister-staat-dumping-kankerverwekkende-stof-in-natuurplassen-toe/
https://www.dlmplus.nl/2020/03/01/strijd-van-burgers-tegen-grote-geld-van-baggerdumpers/
https://www.dlmplus.nl/2020/03/06/twee-dagen-actie-tegen-dumpingen-in-natuurplas/
https://www.youtube.com/watch?v=qdOYpQqnTVE
Melding afval Over de Maas komt door hoogwater zegt ontzander
https://www.youtube.com/watch?v=2AefcBTTfDQ
Granuliet in Maasplassen – 2e Kamer Ronde Tafel 9 maart 2020
http://www.bbc.com/travel/story/20200319-the-new-zealand-river-that-became-a-legal-person