Helemaal dol zijn wij op ze: die onverklaarbare maar waar gebeurde verhalen waarvoor wij geen enkele hedendaags wetenschappelijke verklaring kunnen bedenken. Ze laten ons achter met totale stomheid geslagen. Maar wel met stof tot dieper nadenken want; ‘… is er veel meer tussen hemel en aarde?’
De wonderbaarlijk schilderende jongen
Een moeder vertelde het volgende ongelooflijke verhaal: Haar tweede kind is een jongen en wat was hij al vroeg een welbespraakt knaapje! Hij vertelde hele verhalen over vroeger, toen hij nog kleiner was. Die verhalen klopten heel aardig met de belevenissen die hij inderdaad had meegemaakt in zijn vroege jaren. Tot op een dag hij zomaar begon te vertellen over zijn leven als schilder, jaren geleden? Er waren helemaal geen schilders in hun familielijn, maar haar zoon drong erop aan dat zij schildersspullen moest kopen voor hem? Natuurlijk kwam zij haar zoon tegemoet en bracht hem tekenpapier, potloden en kleur potloden. Hij begon te tekenen en te kleuren op het papier en hij leek er niet meer mee op te kunnen houden. Bomen, vogels, dieren, bergen, meren, huizen en nog zo meer. Hij wilde ook schildersdoeken en verf… Ze bekeek zijn kunstwerken en zag dat alles inderdaad, hoe merkwaardig ook, in prima perspectief stond. En aldus besloot ze om hem zijn zin te geven en kocht op zijn aanwijzing wat hij wilde hebben. Met grote dankbaarheid aanvaarde hij zijn geschenken: wat was hij blij! Hij begon te schetsen op het doek in lichte potlood krabbels en trok zich ermee terug in zijn kamer. Nee, ze mocht niet kijken voor het af was. Hij wilde niet dat iemand het bekeek voor het wat was geworden. Wanneer zij zijn kamer binnenkwam, bedekte hij het schilderij.
Bij het naar school gaan verstopte hij het doek in de kast, de sleutel in zijn zak. Maar toen kwam die dag dat het schilderij eindelijk af was. Haar mond viel open, ze slaakte een kreet… want wat een talent! Daar zag zij het werk van zowaar een getalenteerd schilder? Haar zoon zag haar verbazing en zei: ‘Mam, voor ik bij jou kwam, was ik een schilder… ik droomde erover… ik vertelde je erover toch?’ Ze knikte naar hem en sloot hem in haar armen. ‘Ja, jongen, je vertelde het al, maar ik kon het niet geloven. Ik zie het en het is ongelooflijk maar blijkbaar waar’. Na die dag, die wonderbaarlijke dag, was niets meer hetzelfde in haar gedachtegang… want hoezeer ze eerst ook vreesde dat haar zoon misschien wat ‘vreemd’ was; het leven bleek nog vreemder te zijn dan dat zij zich kon voorstellen?
‘En nu, hoe gaat het nu verder?’ vroegen wij haar. ‘Ja; hij schildert nog steeds en echt prachtig, maar hij wil in dit leven iets anders gaan doen. Want schilderen was een uitdaging gedurende zijn voorbije leven. Een leven dat hij heeft afgesloten want hij is nu bij ons? ‘
(Horen we met grote regelmaat: geesten kiezen hun eigen levensprogramma om zich te ontwikkelen. Die doelen kunnen heel verschillend van aard zijn. Het is alsof ruwe brokken kristal zich willen laten slijpen tot een fonkelend juweel. Wat wordt dat een fonkelende berg juwelen daar in het hiernamaals?) Vergeet dit niet; ‘Er is meer tussen hemel en aarde, dan waarvan uw wijsheid droomt…’
https://uvamagazine.org/articles/the_science_of_reincarnation