In dit derde deel; de vreemde bouwwerken op Nan Madol, de rotsformaties op Yonaguni eiland en de onderwaterrotsen voor de kust van het eiland.

Een van de gebouwen op Nan Madol of Nan Matol in de typische blokhutstijl met de zware basalt zuilen. Foto; Wikipedia bestand Nan-Matol.

De ruïnes van Nan Matol, Ponape, Caroline eilanden
Op Temwen of Tomun eiland liggen de vreemde ruïnes van Nan Madol of Metalanim. Volgens de legenden van de plaatselijke bewoners van Ponape was het bouwwerk van Nan Matol het werk van twee jonge tovenaars die bij wijze van straf de blauwe stenen naar de baai moesten halen om daar een tempel te kunnen bouwen voor hun godheid Nanusunsap, de schildpadgod. Maar anderen beweren dat het bouwwerk eigenlijk een vestingplaats was van een lang vergeten veroveraar van het eiland Ponape.

Het eiland bestond vroeger uit verschillende delen die toen nog allemaal boven de zeespiegel lagen. Het belangrijkste gedeelte van de stad heette Matol-Pa (Pah), de benedenstad. De bovenstad heette Matol-Pau-Ue (Powe) en daar stond het grootste gebouw van Nan Matol. Het eiland had ook een begraafplaats dat de naam Nan-Towas (Nan-Dowas) droeg. Daarnaast stond het huis van de Priesters dat de naam Es-En-Tau (Dau) had.Volgens sommigen droeg het eiland vroeger de naam ‘Metalanim’. Het eiland heeft onder de inlanders een slechte naam omdat er boze geesten zouden wonen.  Zij beweren dat er al diverse mensen spoorloos zijn verdwenen en dat je er beter weg kunt blijven.

De ‘blauwe stenen’ waaruit het eiland is opgebouwd zijn van basalt en komen van het nabijgelegen eiland Jokaz, ten noorden van Ponape. De basaltzuilen op het eiland zijn opgestapeld als de houtstammen van een enorme blokhut. De eiland wordt doorkruist door diverse kanalen waarin bij vloed haaien en roggen zwemmen. Zelfs bij laagtij staat er nog water in de kanalen en loop je zeker de kans om deze gevaarlijke vissen tegen te komen. De ruïnes oefenden door hun vreemde bouwstijl een aantrekkingskracht uit op de diverse schrijvers van fiction zoals L. Sprague de Camp (Ancient Ruïns and archeology) en Abraham Merrit (The Moon Pool). Zij schreven dat Nan Matol een van de overblijfselen is van het oude verzonken Lemuria maar tegenstanders beweren dat de ruïnes heel gewoon de overblijfselen zijn van een piratenhol. De grote vraag is en blijft hoe de bouwers die enorm zware basaltzuilen  van het eiland Jokaz op hun plaats kregen op Tomun of Temwen eiland.

Map van Metalanim of Nan Madol met Powe (Pau Ue) als bovenstad en Pah (Pa) als benedenstad. Illustratie; Wikipedia bestand Nan Madol (met toevoeging oudere benaming door de redactie in blauw).

Yonaguni, Yonaguni eiland, zuidelijk Japan
Yonaguni eiland is het meest westelijke eiland van Japan (Riukiu eiklanden) en valt onder het district Okinawa. Een duikinstructeur ontdekte er in 1986 vreemde rotsformaties onderwater en vroeg zich af of de formaties wel natuurlijk waren. Diverse geologen zijn van mening dat de formaties geheel natuurlijk zijn gevormd en dat er niets vreemds is te vinden. Maar geoloog Teruaki Oshii  bekeek de foto’s en filmpjes van de duikers en vond de formatie opmerkelijk. Hij meent dat het hier gaat om constructies die mogelijk dateren uit de periode voor het einde van de laatste ijstijd (8000-10.000 jaar oud). In die periode lag de zeebodem daar nog boven water. De eilanden van Japan liggen op de rand van een tektonisch actieve plaat en de bodem is daardoor nogal actief op het gebied van rijzen en dalen.

Prof. Masaaiki Kimura van de Ryukyu Universiteit denkt ook dat de Yonaguni formatie zeker niet natuurlijk is ontstaan en mogelijk dateert uit de periode van rond 3000 tot 5000 jaar geleden. Met zijn enorme afmetingen en vreemde uiterlijk is de onderwater rots voor de kunst van Yonaguni een bizar buitenbeentje voor archeologen. De diverse Japanse onderzoekers zijn van mening dat de tempel van Okinawa met zijn fundering zijn gemaakt van dezelfde steensoort die zo typerend is voor de Yonaguni formatie en dat het aldus niet ondenkbaar is dat de vreemde formatie onder water, de steengroeve was voor tempels zoals de Okinawa Tempel en andere oudere bouwwerken. Het ontbreken van losse steenresten op de onderwater locatie wordt daarmee meteen verklaard.

In december 2002 vond een team op het eiland zelf een rotsformatie die er uitziet als een kolossaal hoofd dat een beetje doet denken aan de Olmeken hoofden in Midden-Amerika (Mexico). Opmerkelijk is het gegeven dat in de onderwater gelegen rotsformaties aan de ‘Chatan’ zijde van het eiland ook dergelijke gezichten zijn te vinden. Maar naast die gezichten vond men daar onderwater ook nog vreemde boorgaten, gleuven en gestileerde diervormen in de vorm van bijvoorbeeld een schildpad en andere meer abstracte vormen die ook wel in oude Japanse emblemen werden gebruikt. De geologen verwijzen naar de diverse oude graven met tombes die nog aan de zeezijde van het eiland te vinden zijn. Er is inderdaad een opmerkelijke overeenkomst tussen de onderzeese rotsformaties en de vorm van de tomben te zien. Is het mogelijk, zo stellen zij, dat de rotsformaties ooit dienden als grafheuvel en dat in de periode na het verzinken van de rots, men tombes bouwde die de grafheuvel moesten imiteren?

Het kolossale hoofd is te vinden op het eiland nabij Urabi-peak (Latitude 24* 26’19” North, Longitude 123* 00’55” East) en heeft een voor en achterzijde waarin ogen, een neus en mond (met enorme tong) zijn uitgehouwen. De ogen kijken in de richting van bepaalde bergen of heuvels. We weten van de Nasca lijnen dat die lijnen ook liepen naar bepaalde heuvels of bergen aan de horizon en dat die rotsformaties weer te maken hadden met de bestudering van de sterrenhemel en de zonsopkomst in verband met zaai en oogstperioden, de langste en kortste dag van het jaar etc.. Een van de Japanse geologen heeft er een kijkje genomen en hij vertelde dat de formatie zeker een nadere bestudering waard is. In de omgeving zijn ook diverse petrogliefen gevonden die men nog niet vertaald heeft. Sommigen menen dat de ogen lijken op de bolle ogen van de opmerkelijke beeldjes uit de ‘Yomon periode’ beeldjes uit de oudheid (10.000 tot 300 BC) van Japan. Wat in ieder geval opmerkelijk is; het hoofd is geplaatst op diverse kleinere stenen en de ogen van één van de twee gezichten lijken te kijken naar de top van Urabi heuvel, terwijl de ogen van het andere gezicht lijken te kijken in de richting van de onderwater formatie, bekend als het Yonaguni monument. Het hoofd is nu verweerd, gebroken en half overwoekerd met planten.

index: Verdronken land

1; Doggersland, Avalon, Lyonesse, Cassiteriden, Tin-eilanden, Hebriden, Stenness UK, Pavlopetrie

2; Dunwich, Wight Isle, Golf van Morbihan, Carnac, Pavlopetrie reconstructie, Alexandria, Land van de zeven pagoden, Mahabalipuram, Pallava Kingdom

3; Nan Madol, Yonaguni, Metalanim Isle

Linken met betrekking tot dit onderwerp
Yonaguni (eiland)
http://nl.wikipedia.org/wiki/Yonaguni_%28eiland%29
Mysterious Colossal Head was found in the jungle of Yonaguni Japan
http://www.youtube.com/watch?v=cZZG4ozCxy4
Jomon culture
http://www.e-yakimono.net/html/jomon-dogu.html
Nan Madol
http://en.wikipedia.org/wiki/Nan_Matol
yonaguni monument
http://en.wikipedia.org/wiki/Yonaguni_Monument
http://en.wikipedia.org/wiki/Olmec
http://en.wikipedia.org/wiki/El_Azuzul
Yonaguni-Japanese Atlantis
http://www.youtube.com/watch?v=VBs3Jn2whfM
Klaus Dona – The Hidden History of the Human Race
http://www.youtube.com/watch?v=1Kgnz9bJ9hA