Helemaal dol zijn wij op ze: die onverklaarbare maar waar gebeurde verhalen waarvoor wij geen enkele hedendaags wetenschappelijke verklaring kunnen bedenken. Ze laten ons achter met totale stomheid geslagen. Maar wel met stof tot dieper nadenken want; … is er veel meer tussen hemel en aarde?
De flitsende boodschapper…
Een moeder vertelde: ‘Mijn kinderen waren aan het spelen in de tuin. De tuindeur was dicht, ze waren waren lief aan het spelen. Ik belde even met een vriendin van mij. Het was echt heel even maar om iets af te spreken. Maar terwijl ik haar aan de lijn had, kwam er een lichtflits in mijn hoofd op en die bracht mij de prangende vraag waar mijn dochter was. Paniek flitste door mijn lichaam! Ik gooide de telefoonhoorn neer en ik rende naar de tuin, daar zag ik dat de tuindeur openstond en mijn zoontje gewoon in de tuin stond. ‘Waar is je zusje?’ riep ik, maar hij haalde zijn schouders op en wees naar de openstaande deur. Ik rende de tuin door en bij de tuindeur aangekomen, wist ik het ineens: ik moest naar het water!
Dus rende ik naar de slootkant en zocht als een waanzinnige tussen het riet langs de kant van de sloot. Tot ik haar daar zag liggen in het water, haar lippen al blauw. Ik sleepte haar uit het water en deed mond op mond beademing, onderwijl ik gilde en schreeuwde om hulp. Mensen kwamen aangesneld op mijn geroep om mij te helpen, ze begon gelukkig alweer te ademen en niet veel later arriveerde de ambulance. Ze namen ons mee naar het ziekenhuis, de eerste hulp afdeling. Ze is gelukkig helemaal hersteld! Maar vaak denk ik nog terug aan dat eigenlijk waanzinnige moment, alweer vele jaren geleden, waarin ik die lichtflits in mijn hoofd kreeg, met de vraag ‘Waar is je dochter?’, en die boodschap bij de tuindeur: dat ik snel naar de slootkant moest. Hoe kon ik dat eigenlijk weten, of beter: doorkrijgen? Had ze niet overal in de wijk kunnen zijn op dat moment?’
“Intuiitie is zoiets als H.G. Well’s tijdmachine, dat merkwaardige voertuig dat zich, terwijl je erop zit, door de tijd voortbeweegt in plaats van door de ruimte.” [Quote: Over de grondslagen van de analytische psychologie – C.G. Jung, blz. 41]
In dit geval weten we wat er zou zijn gebeurd ingeval moeder niet die lichtflits in haar hoofd had waargenomen, ingeval ze niet die impuls of boodschap had gehad om naar de slootkant te rennen en daar te zoeken. Waar komen dit soort boodschappen vandaan? Waar komen die momenten van helder licht vandaan en hoe vaak komen die vreemde gebeurtenissen eigenlijk voor? Overkwam het jou reeds, maar ben je het gewoon vergeten? Of krijg je er nog mee te maken, ergens op een bepaald tijdstip in jouw leven? Want denk vooral niet dat het alleen die mensen overkwam: er zijn inmiddels vele duizende mensen die dit soort verhalen al vertelden. Vreemd raadselachtige, maar vooral ook schitterend prachtige verhalen die ons vertellen dat wij niet alleen zijn op deze wereld, ook al menen wij soms van wel. Vergeet niet; ”Er is meer tussen hemel en aarde, dan waarvan uw wijsheid droomt…” en zorg voor hun veiligheid.